Barbara Przerwa 

performance  POSILENIE

pokaz do obrazów Agnieszki  Kozyry

 Barbara Przerwa pracuje w Muzeum Narodowym we Wrocławiu od 1995 roku. Z wykształcenia jest animatorką kultury o specjalizacji tanecznej, pedagogiem i edukatorką  muzealną na stanowisku kustosza. W roku akademickim 2013/2014 ukończyła studia podyplomowe na Uniwersytecie Jagiellońskim w Krakowie w zakresie „Studium Muzealnicze”. W swojej pracy zawodowej łączy dwie swoje wielkie pasje., miłość do sztuk plastycznych i do tańca. Prowadzi dwa autorskie cykle oparte na tańcu intuicyjnym do dzieł sztuki. CO MNIE PORUSZA W SZTUCE WSPÓŁCZESNEJ? w Pawilonie Czterech Kopuł oraz PLASTYKĘ TAŃCA w Muzeum Narodowego we Wrocławiu. W swojej koncepcji warsztatów Barbara Przerwa czerpie natchnienie z wypracowanych w latach dwudziestolecia międzywojennego nowych form tańca m.in. tańca wyrazistego i tańca plastycznego. Ideą spotkań jest poszerzanie sposobów percepcji kolekcji muzealnej. Patrząc na dzieło sztuki, uczestnicy mogą zachwycić się i zatańczyć jego formę, fakturę, linię, zainspirować się tematem, docenić warstwę symboliczną i za pomocą spontanicznej improwizacji tanecznej „opowiedzieć” o danym eksponacie. Jednym z najważniejszym zagadnień w warsztatach jest pytanie: jak działa na uczestnika w warstwie emocjonalnej dany obiekt i jakie wrażenia w ciele można odczuć przy tej okazji? Warsztaty składają się z dwóch części: zwiedzania wystawy i warsztatu tanecznego, stwarzają możliwość poszerzenia wiedzy o zbiorach muzeum, przeżywania w ruchu spotkania z eksponatami i jednocześnie rozbudzają w ciele wrażliwość na sztukę.

 

Agnieszka Kozyra jest artystką z Wrocławia, wykładowcą akademickim, psychoterapeutą, pedagogiem specjalnym. To przedstawicielka Nowej Sztuki. Tworzy w nurcie realizmu magicznego na pograniczu surrealizmu.

Artystka o swoich obrazach: ,,Oto są - a w Nich wiele metafor. Małe Światy Krainy Smoka, które pokazują moje namiętności, konflikty wewnętrzne, tajemnice. Chcę Tu zostawić trochę bajkowego świata, bo nie chcę aby był on zawsze zrozumiały i oczywisty. Daję Państwu wielość kolorów oraz czarno-białe światy, w których przewija się wiele przedziwnych osobliwości. One uciekły z bajek naszego dzieciństwa. Zapraszam więc do Krainy Smoka!”

Obrazy Agnieszki  Kozyry wyrażają spontaniczne odczucia i emocje. Jej sztuka zachwyca świeżością. Większość prac nasycona jest tajemnicą i niepokojem, a baśniowość stała się obowiązującą postawą, estetyką artystki. Często pojawia się wątek erotyczny wzmocniony ekspresyjną formą i skontrastowany kolorem. Agnieszka wymierza sprawiedliwość niewidzialnemu światu. Zaprasza do przestrzeni, gdzie udziwnione księżniczki, tajemnicze koty, bajkowe postaci i stwory próbują przeniknąć do naszych myśli i ożywić się choć na moment.

Adam Kamiński

data  01.06.2021

godz 19.00

miejsce  Studio na Grobli

 HOTELOKO movement makers: Życzkowska / Woźniak

Koncepcja: Agata Życzkowska

Choreografia, reżyseria, dramaturgia, wykonanie: Agata Życzkowska / Mirek Woźniak

Wideo: Wojtek Kaniewski / Agata Życzkowska

Produkcja: Fundacja Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’

Koprodukcja: Centrum Sztuki Tańca w Warszawie

Zdjęcia: Marta Ankiersztejn / Karolina Jóźwiak

Spektakl powstał dzięki współfinansowaniu m.st. Warszawa

 

Teoria AXIOM OF CHOICE zostaje przetworzona przez pryzmat tożsamości artystów w aspekcie społecznym i choreograficznym. Selektory, które wybierają, to łączące ich wątki wspólne jak pokolenie, stosunek do ekologii, liczby, feromony, grupa krwi, bycie odmieńcem czy zapach mandarynek z dzieciństwa. Aksjomat wyboru w sytuacji kryzysu klimatycznego i apokaliptycznych czasów jest teorią optymistyczną. Jej optymizm ma jednak szansę wybrzmieć jedynie w momencie spotkania. Spektakl otrzymał pierwszą nagrodę – Dużą Konsekwencję Teatralną na festiwalu IV Sopockie Konsekwencje Teatralne – 2020. Ludzie mogą być sobie bliżsi, niż mogliby sądzić. Zbiory wspólne i zbiory rozłączne tworzą pewnik wyboru. Wspólne odkrycia oparte o analizę zbiorów i liczb budują bliskość, a ta rozumiana jako organiczna potrzeba, wiedzie ku intymności. Głęboki wgląd w osobiste historie każdego z artystów pozwala im zanurzyć się we wzajemnej perspektywie. To owocuje mnogością pojawiania się wspólnych zbiorów – selektorów, które nierzadko demaskują ich najskrytsze pragnienia i lęki. Choreografia powstaje ze zderzenia elementów ruchu autentycznego z retrospektywą scenicznych wcieleń i wspomnień performerów. Działanie budzi się na skutek skojarzeń z zapachami, które traktowane są jako swoista kapsuła czasu. Przenikanie się synkretycznych środków wyrazu, charakterystyczne dla kolektywu HOTELOKO movement makers, tworzy mozaikową strukturę performansu w wykonaniu Mirka Woźniaka i Agaty Życzkowskiej.

 

Kolektyw HOTELOKO movement makers wyłonił się w 2016 r. z powstałego w 2011 r. Teatru HOTELOKO, którego założycielką jest reżyserka, aktorka, tancerka i producentka Agata Życzkowska. Obecnie współtworzy kolektyw z tancerzem i choreografem, Mirkiem Woźniakiem. Współpracuje także z innymi artystami i artystkami, m.in. Magdaleną Przybysz, Wojciechem Grudzińskim, Joanną Chitruszko i Katarzyną Kafel. Artystka porusza się głównie w obszarze nowej choreografii i eksperymentu tanecznego. Tworzy projekty artystyczne, edukacyjne i społeczne dotykając takich tematów jak wspólnota, wolność, tolerancja, ekologia, prawa człowieka, edukacja, miasto. Współpracuje także z zagranicznymi partnerami.

data  01.06.2021

godz 19.00

miejsce  Studio na Grobli

 

 

 Hygin Delimat

Landscape before catastrophe 

Choreografia, wykonanie: Hygin Delimat

Współpraca: Noemi Wagner

Muzyka: Henryk Górecki, własne dźwięki.

Pokaz spektaklu we Wrocławiu współfinansowany przez Austriackie Forum Kultury

 

 Landscape before catastrophe – Zanurzmy się w choreograficznym obrazie nieuchronności. Wyobraźmy sobie rozpad, zniszczenie i zgubę, ale także poprzedzający je bezruch i spokój. Ten odważny emocjonalny pejzaż zamienia się w taniec między wrażliwym ciałem a kruchym przedmiotem. Jest to dialog między frywolnym sercem a odpowiedzialnym umysłem.

Taneczny spektakl wykorzystuje pojęcie przestrzeni, zarówno tej, która jest danym pomieszczeniem, jak i tej deklarowanej, zajmowanej, kradzionej i wyobrażanej. Co dzieje się z nami, gdy przestrzeń staje się ograniczona, gdy zużywa się ostatni oddech i nie ma już powietrza? Stańmy przed wizją zdewastowanego świata potencjalnej przyszłości. Jak zmienia ona nasz stosunek do siebie i do otaczającej nas teraźniejszości? Jak motywuje wewnętrzny krajobraz emocji i zachowań?

 Hygin Delimat – choreograf i tancerz, aktywny jest na wielu scenach Europy Środkowej. Założyciel Body Architects. Skończył studia na kierunkach Taniec współczesny, Movement Research oraz Pedagogiki Tańca na Uniwersytecie Antona Brucknera w Linzu. W 2013 roku znalazł się w gronie stypendystów programu danceWEB. Jako tancerz pracował między innymi dla Elio Gervasiego, Georga Blaschkego, Williego Dornera, Liv O’Donoghue, Johanny Roggan, czy Roberta Clarka. Od 2011 roku tworzy własne prace choreograficzne. Był uczestnikiem rezydencji artystycznych w wielu miejscach Europy (Klub Żak w Gdańsku, Derida Dance Center w Sofii, Michael Douglas Collective w Kolonii, RedSapata Tanzfabrik w  Linzi, O Espaco Do Tempo Montemor-O-Novo w Portugalii, Komuna//Warszawa w Warszawie,  32 Degrees East w Kampali). Stworzył choreografie dla Aura Dance Theatre, architekturforum oberoesterreich i Hannesa Kerschbaumera. Współpracuje z wieloma artystami z takich dziedzin, jak współczesna kompozycja, sztuki wizualne czy nowe media. W swojej pracy choreograficznej czerpie inspirację między innymi z ulicznych form ekspresji (breakdance, hip-hop, muzyka elektroniczna, tricking, parkour). Jego metodologia pracy opiera się na głębokim studium ruchowym oraz tworzeniu i realizacji autorskich praktyk artystycznych.

data 02.06.2021

godz 19.00

miejsce  Studio na Grobli

 

 „D.A.D.” [Tantanic - Deancepool Quest- rejs nie ostatni] Choreografia/reżyseria/idea : Kacper Lipiński /Kiali Obsada: Dancepool Przewidywany czas trwania: 39 min

 

Dancepool - Kuzyn słynnego hoolywodzkiego Deadpoola ,nikomu nieznany tancerz/ artysta wizualny/krytyk/aktor . Pojawił sie w polskim universum tanecznym w 2019 r.w spektaklu Kacpra Lipinskiego „Less is more- Dancepool Quest” . Ceni sobie bezpośredni kontakt z widzem , oraz czytelny przekaz sceniczny, wiele lat spędził na naukach u mistrzów sztuk wszelkich w najdalszych zakątkach świata. Poznał smak zarówno mistycznych swiątyń jak i ciemnych zaułków największych metropoli. Jeden z nielicznych superbohaterów walczących ze złoczyńcami świata sztuki

 

 

„Spektakl ruchowy/taneczny na jednego aktora/tancerza , czerpiący w swojej części formalnej z szeroko pojętego teatru fizycznego/teatru tańca. Spektakl jest formą rejsu wewnątrz psychiki głównego bohatera, obnażeniem jego lęków , prawdziwych motywów, abstrakcyjnych wizji rzeczywistości, które prowadzą do określonego, często skrajnego postrzegania rzeczywistości oraz drastycznych i radykalnych czynów w świecie „realnym”. Na scenie jednak ten świat realny nie ma prawa zaistnieć na scenie staje on się jedynie opowieścią , bytem bardziej abstrakcyjnym dla bohatera niż cały świat jego psychiki, moment zawieszenia i przejścia między tymi dwoma światami będzie jedną z podstawowych osi spektaklu. Oswajanie własnych lęków , swego rodzaju szamanizm podświadomości ,rytualne poświęcenie wątpliwości i rozterek , próba dzikiej walki bohatera z wszelkim dyskursem wymazanie szarości ..dążenie do bieli i czerni …absurdalna potrzeba wypracowania świata prostych i niepodważalnych decyzji. Głównymi tematami jest pojęcie radykalizmu ,fanatyzmu ale nie tylko w kontekście ruchów lub postaw potocznie utożsamianych z takimi pojęciami ale w każdym aspekcie zachowania oraz poglądów jednostki.”-Kacper Lipiński „Thats what he said „- Dancepool

 

Kacper Lipiński Kiali  - Choreograf, fotograf ,rysownik, storybordzista, tancerz/performer. Przez cztery lata student poznańskiego UAM na wydziale Historii Sztuki, następnie absolwent poznańskiego ASP (grafika/plakat). Ukończył dwuletni kurs z dziedziny tańca współczesnego. Przez kilka lat w Polskim Teatrze Tańca gdzie wystąpił w kilkunastu spektaklach, oraz zajmował się projektowaniem kostiumów i wideo. Wcześniej instruktor sztuk walki.Stypendysta Alternatywnej Akademii Tańca organizowanej przez Art Stations Foundation w Poznaniu. Debiut choreograficzny w 2007 , projekt solowy „IME EKTASI“ ,kolejne autorskie spektakle: „DU łe DU“ (2008r),“a słowo ciałem a z ciała słowo“ (2009),“Testament“(2011), „Niepamięć (rzeczywistość zakłamana)“ (2012), „Dziwne zdarzenie mistrza Ło“ (2012), „wOkOłO“ (2014),”3P” (2014), „Less is more- Dancepool Quest” (2019).Zajmuje się również projektami video i akcjami performatywnymi np. „ Dźwięk nieprzejawiony“ lub cykl powiązanych ze sobą performanców ruchowych mocno osadzonych w relacji ciała z obrazem i muzyką na żywo : " Position of A. Place nr.: ….“ Od 2008 r. do 2013 r. członek niezależnej grupy teatralnej Movments Factory. Od czerwca 2012 -2020 związany z niezależną grupą teatralną Circus Ferus . Współpracował na przestrzeni lat z teatrami ulicznymi i niezależnymi ,brał udział w projektach filmowych, reklamach, teledyskach itp.Od 2011 prowadzi zajęcia i rozwija autorski system ruchowy FGD, który kształtuje na bazie wcześniejszych doświadczeń sportowych ,tanecznych i sztuk walki.

data 03.06.2021

godz 19.00

miejsce  Centrum na Przedmieściu

 

 SOLO TEN

Koncept | choreografia Marcin Motyl

Muzyka Paul Tinsley

Konsultacja Karolina Wyrwal

Podziękowania dla Kata Kwiatkowska, Pierre Renard i Troels Primdahl.

‚TEN’ w języku polskim to zaimek wskazujący, rodzaj męski stosowany w liczbie pojedynczej do wskazania kogoś lub czegoś. ‚TEN’ w języku angielskim to liczba naturalna określająca konkretną ilość. SOLO TEN to ukazanie pierwszych prób ingerencji inżynierii genetycznej w ciało człowieka. Nowa wersja wykorzystuje możliwości ruchowe i potencjał swojej wyobraźni do ukazania nas samych w niedalekiej przyszłości.
Praca SOLO TEN powstała w ramach the movement resiedence w Trauma Bar und Kino w Berlinie 2021.

Marcin Motyl

DEVICE

Koncept | choreografia Marcin Motyl

Muzyka Emptyset Interstice / Collapse

Produkcja Marcin Motyl

Inspiracją do stworzenia DEVICE jest obserwacja codziennych zachowań przechodniów i życia toczącego się przy wielkomiejskich ulicach. To próba odpowiedzi na pytanie czy jedno urządzenie może spowodować w nas jakąś zmianę? Czy może wzbudzić w nas jakieś uczucie? Czy może sprowokować inny bieg wydarzeń w naszym myśleniu i odczuwaniu? Początkowo naturalne i codzienne zachowanie, zmienia się po chwili w pewne odchylenia- nietypowe i zaskakujące odruchy, kolokwialnie nazywane „przyruchami”, które wymykają się naszej kontroli i działają poza naszą świadomością.

Marcin Motyl -niezależny tancerz, choreograf i performer. Ukończył Ogólnokształcącą Szkołę Baletową w Warszawie, a następnie w latach 2011-2017 pracował w Polskim Teatrze Tańca. Do tej pory miał okazję współpracować z takimi twórcami jak: Ohad Naharin, Jo Strømgren, Veronika Raz, Ewa Wycichowska, Mariusz Treliński, Urszula Bernat- Jałocha, Iwona Pasińska i wiele innych. Nieustannie zdobywa doświadczenie, biorąc udział w licznych zagranicznych projektach i warsztatach prowadzonych przez takich twórców czy pedagogów jak: Franck Chartier, Gabriela Carrizo, Yuval Pick, Sjoerd Vreugdenhil, Yoshifumi Inao, Henrik Kaalund, Yi-Chun Liu, Stian Danielsen, Shi Pratt. Marcin pracuje dziś nad własną metodą pracy twórczej, kształtując jednocześnie swoisty język ruchu. Mając na celu stworzenie indywidualistycznego podejścia do choreografii, korzysta ze swojego profesjonalnego wykształcenia oraz doświadczenia, łącząc je z szeroko pojętym pojęciem abstrakcji i swoimi zainteresowaniami ludzkim umysłem.

data 03.06.2021

godz 19.00

miejsce  Centrum na Przedmieściu

 

Ukochany kraj, umiłowany kraj

 Choreografia: Marek Zadłużny wraz z zespołem

Asystent choreografa: Gabriel Zaborniak

tańczą: Marta Pelińska, Kalina Grupa, Natalia Hass, Marek Zadłużny, Radosław Bajon, Gabriel Zaborniak

czas: 40 min

Zło może urosnąć.

I dziś wciąż w każdym z nas kryje się atawistyczna skłonność do niszczenia, zabijania.

Bo nienawiść dużo łatwiej wzbudzić, niż skłonić do miłości.

Nienawiść jest łatwa. Miłość wymaga wysiłku i poświęcenia.

Pozwalamy, żeby na ulicach miast demokratycznych krajów, w imię swobód demokratycznych, odbywały się parady nienawiści i nietolerancji. To zły znak. I to nie jest demokracja, bo demokracja nie polega na przyzwoleniu na zło, nawet najmniejsze, bo ono może nie wiadomo kiedy urosnąć. Musimy uczyć w szkołach, w przedszkolach, na uniwersytetach, że zło jest złem, że nienawiść jest złem i że miłość jest obowiązkiem.

Musimy walczyć ze złem tak, żeby ten, który czyni zło, zrozumiał, że nie będzie dla niego litości.

Marek Edelman, czerwiec 2005 roku

Kolektyw Physical Arthouse od 2010 roku funkcjonuje i rozwija się w Zielonej Górze pod kierunkiem artystycznym Marka Zadłużnego – choreografa, dyplomowanego artysty tancerza, pedagoga, teoretyka tańca.

Estetyka Physical ArtHouse zderza w sobie nurty minimalizmu i ruchu organicznego charakterystyczne dla teatru fizycznego oraz wybranych technik tańca współczesnego. Jednocześnie bazuje na fundamencie improwizacji strukturalnej, co stanowi o autorskim, dynamicznym i mocnym stylu choreografii kreowanych przez zespół. Spektakle są zawsze wynikiem twórczej, kolektywnej współpracy i łączą różne języki komunikacji przez sztukę.

data 04.06.2021

godz 19.00

miejsce Centrum na Przedmieściu

 

 

EWA DZIARNOWSKA – “UNTITLED”

Performance: Ewa Dziarnowska

Dźwięk: Joel Cotterell @christ.initials

Zdjęcia: Spyros Rennt

Praca zrealizowana dzięki wsparciu Marie Du Pasquier / Display Berlin dla Berlin Art Week. Podziękowania dla Anne Fischer, Netzwerk Projekträume Berlin, Kunstpunkt Berlin

W swoim performansie Ewa Dziarnowska czerpie z kilkuletniego doświadczenia improwizacji solowej i praktyki studyjnej. Jej surowe, impulsywne, ostre, czasem nieuchwytne ruchy i gesty są uzewnętrznieniem / unaocznieniem sposobu, w jaki działa percepcja tancerki. W tej pracy, przy pomocy różnorodnych narzędzi choreograficznych i ruchowych, Ewa otwiera przestrzeń, w której aktywnie stara się podążać za intuicją: „let yourself do”. Jest to poszukiwanie doświadczenia ruchowego i performatywnego wynikającego stricte z potrzeb cielesnych i estetycznych, z działania „tu i teraz”. Zastosowanie bardzo luźnej partytury ruchowej jest próbą wychodzenia poza granice tego, co dyktowałaby tradycyjnie rozumiana dramaturgia: narracyjności, rozumienia lingwistycznego, konstruowania spójnej treści. W ich miejsce, Ewa wytwarza pole do obserwacji nielinearnych procesów, którym podporządkowana jest pamięć, przepływ afektu, instynkt, pragnienie.

 

Ewa Dziarnowska (1991, Polska, mieszka i pracuje w Berlinie) jest absolwentką Salzburg Experimental Academy of Dance i HZT Berlin (BA „Dance, Context, Choreography”) oraz stypendystką danceWEB 2015. Jej własne prace to: #danceporn (2019), pearls before swine (2018), GOO (2018), form that accommodates mess (2017). Jako performerka Ewa współpracowała z Simone Forti (Dance Constructions), Doris Uhlich (more than naked, Boom Bodies), Tino Sehgalem (Kiss), Julianem Weberem (All inclusive), Alistairem Wattsem (L dance), Aaronem Ratajczykiem (Bless This Place), Alexem Baczyńskim-Jenkins (Nim zakwitnie tysiąc róż [z Warszawą w tle], Untitled. [Holding Horizon], Untitled dances), Rezą Mirabi (Purpose NEXT), Zanderem Porterem (ADHD Penetration), Isabelle Schad (Reflection), Alice Chauchat (Ensembling), Sheeną McGrandles (Flush). // www.ewadziarnowska.pl

 05.06.2021

Godz. 16.00-19.00 / 20 minutowy performance w przestrzeni galeryjnej w czterech odsłonach (zapisy na dokładną godzinę 16:00/16:35/17:10/17:45 mailowo: maciejsado@gmail.com. Ilość miejsc ograniczona)

Berlińska Scena Performatywna

miejsce  Centrum na Przedmieściu

 

 

Anna Piotrowska – performans   l a n i e – eksperyment egoistyczny

 

Artystycznie Anna Piotrowska zainteresowana jest improwizacją i pogłębianiem świadomości ciała i umysłu jako narzędzia zwielokrotnionej, wielofunkcyjnej obserwacji. Poszukuje relacji obiektywnego ciała w kategorii, którą nazwała „onebodyspacerecognizer”. Od wielu lat zajmuje się zagadnieniem pracy procesowej, odkrywając m.in. narzędzia zgłębiające laboratoryjną pracę nad tekstem, kreacją postaci, jak również wzmacniając doświadczenia w podwyższonych stanach ciała i umysłu, poprzez działanie na wyobrażeniach i emocjach, które wpływają na kreację ruchu i poszukiwanie kanałów energetycznych uwalniających sam taniec.

 

Anna Piotrowska – doktor w dziedzinie sztuk muzycznych w dyscyplinie rytmiki i tańca, choreografka, reżyserka, nauczycielka tańca współczesnego, tancerka, Fundatorka i Prezeska Zarządu Fundacji Rozwoju Tańca eferte, założycielka "mufmi" w Warszawie (1995). Od 1996 roku stworzyła ponad 115 autorskich choreografii i przedstawień. Dyrektorka Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu Rozbark i prodziekan Wydziału Teatru Tańca w Bytomiu Akademii Sztuk Teatralnych im. St. Wyspiańskiego w Krakowie.

data 05.06.2021

godz 19.00

miejsce: Centrum na Przedmieściu

 

 

 

 

Joanna Brodniak

UNTOLD MANIFESTO

Koncepcja, choreografia i wykonanie: Joanna Brodniak

Muzyka: „We are the people” Iggy Pop / “Stil” Acid Arab feat Cem Yildiz

Wsparcie produkcyjne: Bytomski Teatr Tańca i Ruchu Rozbark

  

Jestem kobietą bez głosu i lustra

kryształowym spojrzeniem

które powraca przez gęstość i ogrom szalonego narodu

jestem człowiekiem bez prawa

karmionym tylko kłamstwem i desperacją

jestem owadem cudzej myśli

końcem jutra

rewolucją samej siebie

to (nie) jest manifest

a gniewna tyrada

alergia na patos i autosabotaż

osobista ekspresja złości

wyrażona w tonie naiwnej utopii

wyznanie wiary w możliwość pomyślenia nowego porządku

pragnienie siły i przeczucie słabości

w niezrealizowanym akcie wypowiedzi

przestaję wierzyć w siłę słowa

marzy mi się wersja zapasowa tego kraju

morze obiecane

Joanna Brodniak  – Absolwentka kulturoznawstwa oraz publicystyki kulturowej na Uniwersytecie Śląskim w Katowicach, a także dyplomowana instruktorka tańca (NCK Kraków). Od początku 2018 roku związana z Teatrem ROZBARK w Bytomiu jako pedagog tańca współczesnego, a od 2020 również jako członek zespołu artystycznego. W 2021 jej solowa choreografia „untold manifesto” zdobyła tytuł the best solo na międzynarodowym festiwalu Solo Duo Dance Festival w Budapeszcie. Autorka tekstów krytycznych z dziedziny teatru tańca i ruchu.

 

ALEXEY TORGUNAKOV  

Body mantra

Artysta o spektaklu: Jestem duszą, która umieściła się w materialnym związku wątpliwości i życzeń. Jestem tutaj i jestem teraz. Body mantra stanowi święto ludzkich uczuć i ludzkiej istoty, która powstała w chwili nieskończonej świadomości.

ALEXEY TORGUNAKOV  –   tancerz Bytomskiego Teatru Tańca i Ruchu ROZBARK,        studiował w Moskiewskiej Państwowej Akademii Choreografii i swoją karierę rozpoczął w Teatrze Bolszoj w Rosji. Później dołączył do zespołu tańca współczesnego Provincial Dances Theatre w Jekaterynburgu w Rosji. Alexey Torgunakov współpracował z takimi choreografami jak: Angelin Preljocaj, Tatiana Baganova, Ivgi & Greben, Anna Piotrowska, Aleksiej Rarmansky, Jiri Kylian, Roland Petit, Jurij Grigorowicz, Natalia Shirokova i in. W sezonie 2014-2015 rozpoczął pracę w Bytomskim Teatrze Tańca i Ruchu ROZBARK. Jest zwycięzcą konkursu “International Dance Competition Hellas” 2007 (Ateny, Grecja). W 2016 r. Alexey Torgunakov wraz z Olegiem Stepanovem został nominowany do Złotej Maski (Rosyjska Nagroda Teatralna) w kategorii choreografia za spektakl „All that I can be”.

data 05.06.2021

godz 19.00

miejsce: Centrum na Przedmieściu

 Bartłomiej Gąsior

Performans taneczny TEFILIN

koncepcja, choreografia, wykonanie: Bartłomiej Gąsior
maska: Guillaume Airiaud
premiera: 25.11.2020, 24. Festiwal Szekspirowski w Gdańsku
Zdjęcie i plakat wykonał: Jerzy Goliszewski

Spektakl jest manifestem. Jest połączeniem formy performansu, monodramu oraz techniki ruchowej Obstruction. Opowiada historię ludzi wykluczonych ze społeczeństwa przez religię, orientację czy płeć. Główną inspiracją przedstawienia jest słynny monolog Shylocka z III aktu „Kupca weneckiego” Szekspira: „Czy Żyd nie ma oczu? Czy Żyd nie ma rąk, twarzy, narządów, zmysłów, uczuć, namiętności? – skoro żywi się tym samym jadłem, rani go ten sam oręż, gnębią te same choroby, leczą te same leki, ziębi i grzeje ta sama zima i lato co chrześcijanina? (…)”

Bartłomiej Gąsior - Absolwent Lart Studio w Krakowie oraz Akademii Sztuk Teatralnych w Krakowie na Wydziale Teatru Tańca, stypendysta Kibbutzim College of Education, Technology and the Arts w Tel Awiwie oraz V4 Young Dance Talents organizowanego przez Krakowski Teatr Tańca oraz Central Europe Dance Theatre. Jako artysta (aktor, tancerz) współpracował międzyinnymi z Ewą Wyskoczył (Iwona, księżniczka burgunda), Anną Piotrowską (OR ID), Jerzym Stuhrem (Bal manekinów), Wojciechem Kościelniakiem i Eweliną Porczyk - Adamską (Blaszany bębenek, Opera za Trzy Grosze, Śpiewak Jazzbandu), Jakubem Lewandowskim i Giovanny'm Castellanos'em (Czarodziejski Flet), Jakubem Wocialem, Santiago Bello (Jesus Christ Superstar), Oskarem Sadowskim (Balladyna) oraz Joanną Semeńczuk (Skrzypek na dachu, Romeo i Julia).  Zrealizował dwa autorskie spektakle: Tefilin (premiera na Festiwalu Szekspirowskim w Gdańsku) oraz "Gwiazdozbiór", który otrzymał Grand Prix oraz Nagrodę dla najlepszego aktora na Międzynarodowym Festiwalu PRO CONTRA w Szczecinie.

data 05.06.2021

godz 19.00

miejsce: Centrum na Przedmieściu

 

 

 Performans dla Yoli

Z udziałem min: Ewy Staroń, Joanny Potkowskiej, Dominiki Jaenel, Physical Arthouse.

Yola Wesołowska – Michalak -  kompozytorka, wokalistka, pianistka, performerka, nauczycielka, kompozytorka i reżyserka projektów interdyscyplinarnych, autorka warsztatów (rytmika kreatywna, głos w procesie komunikacji, dźwięki intuitywne). Studiowała muzykę na Uniwersytecie Łódzkim, który ukończyła w 1980 roku. Pracę magisterska napisała pod kierunkiem wielkiego polskiego teoretyka muzyki prof. Franciszka Wesołowskiego. Studiowała kompozycję u prof. Bernarda Pietrzaka i śpiew klasyczny u prof. Izabeli Kobus. Studia podyplomowe odbyła na Akademii Muzycznej im. Karola Lipińskiego we Wrocławiu. Przez ponad 30 lat stanowiła życiowy i artystyczny team ze Stanem Michalakiem, wybitnym kontrabasistą jazzowym. Brała udział w konkursach, festiwalach i w koncertach w Polsce i za granicą, w tym min: Jazztoldtales Festival w Bolonii, B. Okudzhava Festival w Moskwie, Weimarrer Dreieck w Niemczech.

 

Jako kompozytorka współpracowała z teatrami min: z Teatrem Studio w Warszawie, Teatrem Nowym w Łodzi, z Teatrem Rampa w Warszawie. Reżyserowała projekty multimedialne, w tym ,,Passages'' (muzyka, taniec, pantomima, video art ) teksty Sharify Malik ,,Nie jestem stąd" inspirowane twórczością Simone Weil, pokaz muzyczny, ,,Impromtu - Chopin", ,,Tema @ variacioni con peccato"- prezentacja muzyki i tańca ,,Suite na 4 głosy, tancerz i dźwięki" .W 2016 roku wzięła udział w 10 Festiwalu Sztuki Polskiej w Limerick (Irlandia). Podczas festiwalu prowadziła warsztaty VOICE Project Encounters zakończone pokazem. W 2015 realizowała spektakl „ Zabawy przyjemne i pożyteczne ciąg dalszy.....” inspirowany twórczością T. Różewicza i fotografiami J. Stankiewicza. W 2016 w ramach współpracy z ESK- 2016 realizowała autorski projekt „Brzmienie ekologii czyli pejzaż dźwiękowy w przestrzeni lasów obornickich”. 

Prowadziła warsztaty i konsultacje: warsztaty terapii głosowej, warsztaty rytmiczne, techniki radzenia sobie ze stresem i strachem scenicznym, warsztaty kreatywnego głosu, kreatywne techniki autoprezentacji, mowy i komunikacji
ciała. Pracowała przez wiele lat w Policealnym Studium Animatorów Kultury SKiBA we Wrocławiu a także w szkole artystycznej pn: Ala Autorskie Licea Artystyczne i Akademickie.

 

Wolność artystyczna,  ludzka wrażliwość i dystans do rzeczywistości  to cechy, bez których nie powstałyby kompozycje Yoli. Muzyka była dla niej  zmysłową i duchową formą wypowiedzi. Odbiorcy przy uważnym słuchaniu jej utworów mogli poczuć  inne wymiary czasu. Potrafiła w trakcie pokazów spektakli, performansów stwarzać  sytuację instynktowną i ekscytującą, ponieważ dźwięki na żywo przepełnione były  imitacją przeróżnych odgłosów natury, fonemów, głosek przedjęzykowych, można było doświadczyć rzeczywistości metafizycznych. Yola była zawsze otwarta na nowe odkrycia, wynikające z potrzeby muzycznej komunikacji.

„Całe nasze ciało to wielka symfonia brzmień. Każda komórka zawiera w sobie elementy pulsacyjne i związki interwałowe, które w indywidualnych relacjach tworzą kompozycje pełne osobistych znaczeń i symboli. To intuitywne wsłuchiwanie się w brzmienie naszego ciała połączone z potrzebą kreatywnej komunikacji jest próbą odnalezienia w sobie muzyki, którą Boecjusz nazwał Musica Humana.”

Yola Wesołowska - Michalak

 

Nagrody

W 2010 roku otrzymuje Nagrodę Indywidualną II stopnia, za szczególny rozwój edukacji artystycznej w Polsce, przyznaną przez Centrum Edukacji Artystycznej.

 

W 2015 roku w uznaniu twórczych dokonań otrzymuje Nagrodę Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

 

Zrealizowane, wybrane projekty:

Performance Yoli Wesołowskiej : ,,Czekając na … ” (”Waiting for … “) – obsada: Joanna Potkowska, Ewa Staroń, Izabela Walkowiak, Stan Michalak. Realizacja w 2007 roku.

Performance “Musica Humana”  Yoli Wesołowskiej ( udział: Ewa Staroń, Joanna Potkowska, Iza Młynarz, Kinga Maciejewska) Realizacja w Galerii Miejskiej w 2008 roku

Poza czasem- Hommage a Bruno Schulz, CK i EŻ w Synagodze pod Białym Bocianem w ramach Dni Wzajemnego Szacunku, Wrocław 2012.

 

No Właśnie Co na podstawie tekstów S. Becketta. Muzyka i współpraca reżyserska. Monodram w wykonaniu K. Krotoskiej pokazywany na Mono sytuacje, Instytut Grotowskiego 2013.

Rdzeniem spektaklu Krystyny Krotoskiej są kobiety – ich perspektywy i życie wewnętrzne. „no właśnie co” składa się z trzech jednoaktówek Samuela Becketta, których bohaterki noszą w sobie tajemnicę. W „Nie ja” wśród ciemności widoczne są tylko usta kobiety, która przepowiada swoje życie. „Kroki” to przeplatająca realne z urojonym historia dziewczynki, która się nie urodziła, lecz „zaczęła”. „Kołysanka” jest natomiast dramatyczną, trzyczęściową sonatą o starości i samotności. Stanowiące kanon monodramu utwory Samuela Becketta tworzą dla aktorki pole do rozwinięcia swojego warsztatu i samodzielnego zmierzenia się z tematami proponowanym przez pisarza.

 

Noc muzeów – 2014 Wrocław - Nim ucichnie muzyka to perfomance muzyczno-taneczny, inspirowany  tekstami Jimi Morrisona.

Agata Borowiecka – taniec
Łukasz Staniewski – interpretator poezji Jima Morrisona
Michał Sękowski – kontrabas
opieka Yola Wesołowska

 

Realizacja, reżyseria i kompozycja muzyki do spektaklu „ 3xW” na podstawie „ Kosmosu” Witolda Gombrowicza. Spektakl pokazany na Pikniku Gombrowicza 2014 w Ostrowcu Świętokrzyskim.

 

Widowisko plenerowe zatytułowane „In via Hedvigen”.  Impresja dźwięków, ruchu, obrazów i słowa, która przenosiła widzów  w świat wyobrażeń o życiu św. Jadwigi. Spektakl w reżyserii Yoli Wesołowskiej z muzyką Stana Michalaka był inspirowany powieścią historyczną „Wspaniała niewiasta – życie św. Jadwigi Śląskiej” autorstwa Renaty Schumann. W kilkunastu przenikających się scenach specjalnie napisanym utworom towarzyszyła narracja wizualna, tekstowa i choreograficzna. Realizacja w Trzebnicy w 2017 roku.

 

Yola  była autorką projektu ,,Musica in fine temporum” prezentowanego w 2017 roku na Mandala Performance Festival. Spektakl Musica in fine temporum to sceniczna impresja na temat dźwiękowej symfonii opisywanej przez Hildegardę z Bingen w swoich wizjach początku i końca czasów. Refleksja nad  możliwością przywrócenia i naprawienia ostatecznej harmonii we współczesnym świecie a którą w czasach średniowiecznych nazywano – musica mundana.

 

„Nameless” monodram w wykonaniu Justyny Cwojdzińskiej

Scenariusz: Yola Wesołowska z oparciu o teksty William Shakespeare,

Reżyseria: Yola Wesołowska. Muzyka: Stan Michalak

Premiera 19 września 2018 r, Teatr Belltable, Limerick, Irlandia

Monodram Nameless to  wypowiedź na temat naszych możliwości przekraczania granic uczestnictwa w rytuale życia. Pojawiają się w nim kobiece postacie ze sztuk Szekspira. Bohaterka stara się zrozumieć, jak niewielka granica dzieli nas między tym, co “tu”, od tego, co “tam”.

Spektakl muzyczno-taneczny Yoli Wesołowskiej  LU-CI-JA - TUTAJ, ALE NIE TERAZ pokazany został w ramach 12 edycji Mandali

LU-CI-JA – Tutaj, ale nie Teraz to sceniczna impresja, w której materia słów, dźwięków i ruchu przenosiła Nas w świat przeżyć bohaterki. Inspiracją do powstania tej krótkiej i smutnej opowieści jest życie Lucii Joyce, córki Jamesa Joyce’a. W tytułowej roli wystąpiła Ewa Staroń

 

data 05.06.2021

godz 19.00

miejsce: Centrum na Przedmieściu