Mandala Performance Festival 14 edycja

10.09 – 14.09.2020

 

10.09.2020 

Godz:19.00

Ivan Strelkin – Rosja/ Dance bitch dance

 

Anna Królica

Pomiędzy historią, pamięcią a choreografią

Projekt: "Archeologia tańca w tekstach”

Wykład realizowany w ramach Stypendium Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego

NMT/ Mayn Shtetele / pieśni z getta
obsada: Agnieszka Chroma, Dominika Jaenel,  Julia Stalmach, Joanna Potkowska, Ewa Staroń, Sonia Śpiewak – Meres

Miejsce: Centrum Na Przedmieściu ul. Prądzyńskiego 39A  Wrocław

 

 

11.09.2020

Godz: 19.00

Michał Adam Góral / HIPPOCAMPUS
Koncepcja, choreografia i taniec: Michał Adam Góral

 

Pamela Bosak, Magdalena Skowron

Spektakl  an_na

 

 

Teatr Tańca EGO VU / ,,Niestrojenie”
obsada: Ewelina Tołyż Bartek Wilniewicz

Miejsce: Centrum Na Przedmieściu ul. Prądzyńskiego 39A  Wrocław

 

 

12.09.2020

Godz: 19.00

 

Flávio Rodrigues – Portugalia/ Performance - Rúptil + Efigie

 

piotrowska chitruszko piotrowska/ „kompozycja_trzecia rzeczywistość”
kreacja i wykonanie: Joanna Chitruszko, Anna Piotrowska
muzyka na żywo: Aleksandra Piotrowska

 

 

Pracownia Teatru Tańca / Happiness|Happiless
Obsada: Agata Smolich, Kalina Grupa, Natalia Hass,  Marek Zadłużny, Radosław Bajon, Gabriel Zaborniak

Miejsce: Centrum Na Przedmieściu ul. Prądzyńskiego 39A  Wrocław

 

 

 

13.09.2020

Godz: 19.00

Volodymyr Ryga / Ukraina

“Ptasiek”

 

Marta Wołowiec, Wojciech Kiwer / Tens

Luan Machado – Brazylia/ Im not a Robot

Spektakl przeznaczony dla widzów dorosłych

 

Miejsce: Centrum Na Przedmieściu ul. Prądzyńskiego 39A  Wrocław

 

 

14.09.2020

Godz:19.00

Sebastian Abarbanell - Niemcy

“Home (what we lost what is us)“

Spektakl przeznaczony dla widzów dorosłych

HOTELOKO MOVEMENT MAKERS / ABSOLUTELY FABULOUS DANCERS

obsada: Magdalena Przybysz / Mirosław Woźniak / Agata Życzkowska

 

Wstęp na wszystkie wydarzenia jest wolny

Miejsce: Centrum Na Przedmieściu ul. Prądzyńskiego 39A  Wrocław

 

14 edycja Mandala Performance Festival
Kurator festiwalu: Adam Kamiński

Koordynacja festiwalu: Anna Morawiecka

Współpraca organizacyjna: Maciej Sado

Festiwal  współfinansowany ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury i Fundację KGHM Polska Miedż

Organizator – Fundacja Ludzka Sprawa

Współorganizatorzy: Stowarzyszenie JEST CZŁOWIEK, Centrum na Przedmieściu, Wrocławski Teatr Pantomimy im. Henryka Tomaszewskiego

Na  wydarzenia obowiązują  zapisy ze względu na ograniczoną ilość miejsc, z powodu sytuacji epidemiologicznej związanej z COVID – 19

Szanowni Państwo,
• Prosimy o dezynfekcję rąk po wejściu do Centrum
• Prosimy o noszenie maseczek, lub przyłbic
• Prosimy o zachowanie dystansu
• Prosimy o zajmowanie oznaczonych miejsc i nieprzestawianie krzeseł.
Będziemy wdzięczni za zastosowanie powyższych zasad, abyśmy wszyscy czuli się bezpiecznie

Życzymy pięknych, niezapomnianych  wrażeń

 

Mandala Performance  Festival 14 edycja    Wrocław   10.09-14.09.2020

Główną ideą kolejnej odsłony Mandala Performance Festival jest prezentacja sztuki tańca współczesnego i performance. Tematyka artystycznych propozycji obraca się wokół relacji międzyludzkich, codziennych doświadczeń, poszukiwania wolności i autentyczności we współczesnym świecie. Niektóre z festiwalowych propozycji zwracają uwagę na organiczność, dynamikę i nieprzewidywalność procesów społecznych i kulturowych. Proponowane spektakle stanowią pretekst do podjęcia dyskusji, w której krytycznej analizie poddane zostaną popularne aktywności kulturowe, zachowania nowe (będące pochodną ukształtowania się społeczeństwa informacyjnego i konsumpcyjnego), jak i te zakorzenione w reprodukowanej świadomie lub bezrefleksyjnie tradycji. Zaprosimy spektakle, których twórcy sięgają po wielorakie inspiracje chcąc prześwietlić interakcje międzyludzkie.  Różnorodny program  Mandala Performance Festival zapewni uczestnikom uzyskanie nowych zdolności i wiedzy (dzięki warsztatom, działaniom twórczym i możliwość i oglądania pokazów performance i spektakli tanecznych). W formule Mandali dominuje zainteresowanie procesem twórczym i jego związkiem z przemianami współczesności. Podejmuje się tu także temat przyszłości i rozwoju tańca i performansu w relacji z innymi dziedzinami sztuki.    Program performatywny i taneczny festiwalu jest otwarty dla wszystkich osób biorących udział w projekcie, jak i publiczności, która dopiero chce zacząć poznawać taniec. Program nie stawia ograniczeń wiekowych, choć raczej jest skierowany dla dojrzalszych widzów (młodzież, uczniowie, studenci, pracujący i seniorzy), nie stawia barier językowych, jest atrakcyjny dla turystów. Artyści którzy zaprezentują się podczas  wydarzenia to min: Luan Machado, Anna Piotrowska, Joanna Chitruszko, Aleksandra Piotrowska, Ivan Strelkin, Sebastian Abarbanell, Marta Wołowiec,Wojciech Kiwer, Flávio Rodrigues, Magda Skowron, Pamela Bosak, Teatr Tańca EGO VU, Pracownia Rozwoju Tańca, Niezależna Manufaktura Taneczna, HOTELOKO MOVEMENT MAKERS, Volodymyr ryga, Anna Królica

Kuratorem i pomysłodawcą  festiwalu jest od 2005 roku Adam Kamiński.

Warsztaty taneczne w ramach projektu Kreatywne Wibracje

13.09 – 14.09.2020

Aurora Lubos - Tancerka i performerka. Od 1997 związana z gdańską sceną tańca, współpracowała między innymi z Gdańskim Teatrem Tańca i Teatrem Dada von Bzdülow. Od 2000 roku aktorka angielskiego teatru Vincent Dance Theatre. Autorka kilku autorskich realizacji solowych: „Zanzibar”, „Niedokończone”, „Nóż, koń i schody”, „AKTY”, „Nie wolno”,”4 kąty”, „Akt na dwie – ostatki”, a także instalacji i krótkich animacji. Współpracowała m. in. z Avim Kaiserem, Charlotte Vincent, Liz Aggiss, Wendy Houston, Jackiem Staniszewskim , Jerzym Mazzollem, Honoratą Martin, Bronkiem Dużym, Leszkiem Bzdylem, Tatianą Baganową. Mieszka i pracuje we wsi pod Skarszewami oraz Brighton w Wielkiej Brytanii.

foto: Kuba Dziurdziewicz

Eliza Hołubowska - Zawodowa tancerka, instruktorka tańca współczesnego, szefowa Teatru Tańca EGO VU w Gryfinie. Pracuje także jako choreografka, aktorka i tancerka Teatru Uckermärkische Bühnen w Schwedt (od 2010 r.) Jest choreografką projektów międzynarodowych w Ośrodku Działań Twórczych Schloss Broellin w Niemczech (od 2009 r.) i współpracuje ze szczecińskim Teatrem Kana.Twórca koncepcyjny Festiwalu KINESFERA organizowanego przez Operę na Zamku w Szczecinie w latach 2005-2006 oraz Festiwalu Małych Form Ruchowych JESIENNA SCENA TAŃCA odbywającego się w Gryfinie od roku 2009.

foto: Bogusz Borkowski

Luan Machado - urodzony w Kurytybie, w Brazylii. Pierwsze solo ,,RUSS” zaprezentował na Butoh at the University of Arts of Paraná. Uczył się w Butoh Public Classes w MAM (Modern Art Museum, Rio de Janeiro). W 2015 roku, w Nowym Jorku powstało drugie solo artysty pt: ,,Saint Maria”. Luan tworzy także video dance, jego filmy prezentowane były na festiwalach w Brazylii, we Włoszech, na Kubie. Współpracował min: z reżyserem Zé do Caixão. W 2020 roku wystąpi na festiwalu Butoh w Amsterdamie, wykonując solowy utwór „DEAD ZONE”, na Mandala Performance Festival zaprezentuje solo ,,Im not a Robot”.

Maciej Sado - choreograf, performer tancerz. W 2016 ukończył amsterdamską szkołę choreografii SNDO (School for New Dance Development). Jest też absolwentem Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu na kierunku lekarskim. Jako osoba queer w swoich pracach skupia się na kwestionowaniu normatywności wszelkiego typu, pomiędzy, znajdujące się w spektrum raczej niż na ekstremach, wymykające się analizując społeczno-polityczne wyobrażenia o ciele i ruchu. Lubi przestrzenie niesamowitości, spekulatywnego realizmu i psów. Lubi ciałem projektować rozszerzoną jednoznacznej interpretacji. Wrażliwością blisko mu do duchów, minimalizmu, wspieranie innych artystów. Ważny i potrzebny w  aktywności artystycznej rzeczywistość, nawigując i gubiąc się w tak wykreowanych równoległych światach. Dużą częścią jego praktyki jest angażowanie się w procesy kreatywne i Macieja jest  samodzielnie wypracowany koncept dynamicznej dramaturgii. Twórca występuje również w spektaklach innych artystów takich jak m.in.: Ola Maciejewska, Florentina Holzinger&Vincent Riebeek, Sebastian Matthias, Tino Sehgal, Colin Self, Peaches, Fernando Belfiore, Laima Jaunzema. Jego ostatnie prace były pokazywane w wielu teatrach i na licznych  festiwalach europejskich. Od 2019 roku jest członkiem kolektywu artystycznego KuLe w Berlinie. W 2016 był stypendystą programu DanceWeb podczas wiedeńskiego festiwalu ImPulsTanz.

Zapisy: atutysztuki@gmail.com

Miejsce zajęć: Centrum Na Przedmieściu ul. Prądzyńskiego 39A Wrocław

Udział w zajęciach jest bezpłatny

Program Fundacji Ludzka Sprawa

Koordynacja: Anna Morawiecka, Adam Kamiński

„Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego”

Dofinansowano ze środków Fundacji KGHM Polska Miedż

Artyści zaproszeni do 14 edycji Mandala Performance Festival Wrocław 10.09-14.09 2020

Ivan Strelkin – Rosja/ Dance bitch dance

Ivan Strelkin –  ukończył studia aktorskie i reżyserskie w teatrze dramatycznym w Petersburgu, przez 6 lat pracował jako reżyser w różnych teatrach w Rosji i w Estonii, a w 2016r. rozpoczął studia magisterskie na kierunku Choreografia w Folkwang University of the Arts w Essen. Brał udział w projektach w Niemczech, Włoszech i Luksemburgu jako tancerz i choreograf.

foto: Paweł Wyszomirski

Michał Adam Góral / HIPPOCAMPUS

Koncepcja, choreografia i taniec: Michał Adam Góral

Hipokamp jest także częścią układu limbicznego, który odpowiedzialny jest głównie za pamięć i wiąże się z funkcjami odczuwania i reagowania. Zostało naukowo udowodnione, że zanikanie i pomniejszanie tej struktury wiąże się z popadaniem w schizofrenię przez dorosłych oraz rozwijaniem się choroby Alzheimera. Rozszczepienie myślenia, sprzeczność w działaniu, sprzeczność w mówieniu, zobojętnienie emocjonalne, problemy ze współodczuwaniem oraz pamięcią, nadmierna aktywność, potrzeba ciągłego poruszania się, narastające pobudzenie. Solo jest osobistą próbą podjęcia badania nad fizycznością stanów i zwróceniem uwagi na problem często nierozumianej, skrytej i powiększającej się grupy 50 mln ludzi na całym świecie.

Michał Adam Góral - Tancerz, performer,  choreograf, nauczyciel. Absolwent prestiżowej uczelni Codarts Rotterdam University for the Arts w Holandii. Od 2016 roku tancerz teatru Compagnie THOR w Brukseli w produkcjach „Anima Ardens” i „WaW – We are Woman”. Współpracował z Het Internationaal Danstheater w Amsterdamie, Derida Dance Company w Bułgarii oraz Korzo Theater w Hadze. Tańczył w spektaklach takich choreografów jak : Bill T. Jones (USA), Jiří Kylián (Holandia), Martha Graham (USA), Giulia Mureddu (Włochy),  Thom Stuart (Holandia), Ederson Rodriguez Xavier (Brazylia), Thierry Smiths ( Belgia) Pracował przy realizacji instalacji Body Building, designera mody i architekta Henrika Vibskova z Danii. W Polsce, Michał bierze udział w różnych przedsięwzięciach artystycznych i komercyjnych. Współpracował z Teatrem Tańca Test, Teatrem Tańca Caro, Warszawską Operą Kameralną, Teatrem Tańca Zawirowania, Teatrem Komedia, B’cause Dance Company. Jako choreograf stworzył materiał ruchowy do gry wydanej przez Sony na platformę Playstation4  „Bound” nagrodzoną m.in. Paszportem Polityki.

foto: Tomasz Ginter

Niezależna Manufaktura Taneczna

Mayn Shtetele / pieśni z getta

reżyseria i choreografia: Ewa Staroń

przygotowanie piosenek: Arnika Dobras

muzyka: Katarzyna Falana, Elżbieta Sokołowska

obsada: Agnieszka Chroma, Katarzyna Lewińska, Julia Stalmach, Joanna Potkowska, Ewa Staroń, Sonia Śpiewak - Meres

MAYN SHTETELE / pieśni z getta Bohaterkami spektaklu są żydowskie kobiety. Jest środek wojny. Przyglądamy się codzienności w ciasnych murach jednego z gett, tuż przed jego likwidacją. Kobiety snują przeróżne opowieści o dotychczasowym życiu utrwalonym we wspomnieniach, a także o problemach dnia codziennego, marzeniach, planach. W spektaklu żydowski humor przeplata się ze scenami dramatycznymi. Bohaterkom poza śmiechem i poczuciem wspólnoty towarzyszą cierpienie, strach i niepewność jutra. Kobiety starają się za wszelką cenę nie utracić siły, ducha walki, nadziei. Pieśni towarzyszą trudnym czasom, niosą otuchę. Są częścią naszego wspólnego dziedzictwa. Piękne melodie i mądre słowa długo zostają w pamięci widzów. Z wielką przyjemnością zapraszamy do zanurzenia się w ich uniwersalny przekaz. ,,Mayn Shtetele / pieśni z getta jest doskonałym przykładem tego, jak można zrobić przedstawienie, mając naprawdę minimalne środki finansowe i techniczne. Wystarczy wprawnie posługiwać się narzędziami, które szczodrze oferuje sztuka teatralna. Trochę wprawy, pomysłu i kolumna będąca częścią architektury scenicznej za pomocą strużki światła zamienia się w latarnię, a całe miejsce nagle staje się opuszczonym przystankiem, na którym samotna kobieta śpiewa: „Biedni też chcą żyć / Kochać śpiewać śnić / Nie wybiera biedak / Nieba które jest z nim”.

foto: Arkadiusz Kniga Leosz

Marta Wołowiec, Marcin Janus/HOLD ON

Koncepcja: Marta Wołowiec

Taniec i choreografia: Marta Wołowiec

Muzyka: Marcin Janus

Inspiracją do stworzenia spektaklu była wystawa fotograficzna „I know not these my hands” autorstwa Cooper and Gorfer, których głównymi bohaterkami są kobiety, ich dłonie, oczy, skóra i ubranie, mówiące o ich tożsamości i doświadczeniach. Gdzie jest moje miejsce w sztuce? Czym chcę się z Wami podzielić? W którym miejscu moja wrażliwość dotyka Twojej wrażliwości? I dlaczego tylko energia pozwala nam się do siebie zbliżyć?

Postawienie tych pytań w nieco szerszym kontekście przez prowokacyjny obraz stworzenia kobiety, nawiązujący do fresku Michała Anioła, zwraca uwagę na zasadnicze różnice wynikające z ogólnego postrzegania płci, przypisywania im danych cech i powinności ukształtowanych przez tkanki społeczne, które mogą tworzyć zdeformowany obraz świata. Spektakl transformuje różne rodzaje kobiecej energii, od subtelności, renesansowego piękna i siły, po brutalność i szczerość, budując intymność każdego spotkania z widzem. Zaprzecza stereotypom poprzez podjęcie tematu związanego z kreacją i aktem twórczym w kontekście tańca współczesnego, w którego historii kobiety odegrały znaczącą rolę. Kolejne elementy performansu przekształcają przekonania o sposobie radzenia sobie z trudem i umiejętnościach rozwiązywania problemów przez wzięcie spraw w swoje ręce.

Marta Wołowiec – tancerka, nauczycielka tańca, menedżerka kultury. Kierowniczka Krakowskiego Centrum Choreograficznego, współzałożycielka Grupy Wokół Centrum.

Marcin Janus – pochodzi z Krakowa, jest artystą  dźwiękowym, multimedialnym, twórcą muzyki elektronicznej i elektroakustycznej.

foto: Beatrycze Bem

HOTELOKO MOVEMENT MAKERS / aBSOLUTELY fABULOUS DANCERS

Koncepcja i choreografia: Magdalena Przybysz

Reżyseria: Agata Życzkowska

Dramaturgia: Magdalena Przybysz /Agata Życzkowska

Wykonanie: Magdalena Przybysz / Mirosław Woźniak / Agata Życzkowska

Kostiumy i zdjęcia: Anna Ciupryk

Produkcja: Fundacja Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’

Spektakl powstał dzięki współfinansowaniu m.st. Warszawa

Kolektyw HOTELOKO movement makers wyłonił się w 2016 z powstałego w 2011 r. Teatru HOTELOKO, którego założycielką jest aktorka, reżyserka i producentka Agata Życzkowska. Od tego momentu artystka tworzy go wraz z choreografką Magdaleną Przybysz poruszając się głównie w obszarze nowej choreografii i eksperymentu tanecznego. Wspólnie realizują one projekty artystyczne.  

foto: Karolina Jóżwiak

Pracownia Teatru Tańca / Happiness|Happiless

Reżyseria i choreografia: Marek Zadłużny oraz zespół

Obsada: Magdalena Bębenek, Agata Smolich, Kalina Grupa, Natalia Hass, Agata Dąbrowna, Marek Zadłużny, Radosław Bajon, Gabriel Zaborniak

Księga Przysłów mówi: Radość serca wychodzi na zdrowie, duch przygnębiony wysusza kości. Jesteśmy zanurzeni w zachodniej kulturze dążenia do szczęścia. Cokolwiek ono może obecnie znaczyć. Spektakl Happiness|Happiless nie jest jednak filozoficznym esejem, w którym poszukujemy odpowiedzi na pytanie: czym jest szczęście i jak je odnaleźć? Stawiamy tezę, że szczęścia nie ma. Pod hasłem „szczęścia nie ma” kryje się także cykl prac performatywnych  autorstwa Remigiusza Bordy, które stały się dla twórców podłożem inspiracyjnym do rozważań o uniwersalnej naturze człowieka. To pozornie proste stwierdzenie wskazuje na błahość naszej codziennej pogoni za czymś nieokreślonym, wobec wielu zmiennych, na które nie mamy żadnego wpływu. Te refleksje zaprowadziły nas zaskakująco, do rozważań o odchodzeniu, a jeszcze dalej – do myśli o końcu. Bo ostatecznie liście usychają podobnie jak kości.

Pracownia Teatru Tańca - estetyka Pracowni Teatru Tańca zderza w sobie nurty minimalizmu i ruchu organicznego, charakterystyczne dla teatru fizycznego oraz wybranych technik tańca współczesnego. Jednocześnie bazuje na fundamencie improwizacji strukturalnej, co stanowi o autorskim, dynamicznym i mocnym stylu choreografii kreowanych przez zespół. Spektakle są zawsze wynikiem twórczej, kolektywnej współpracy i łączą różne języki komunikacji przez sztukę. Zespół repertuarowy liczy obecnie osiem osób związanych profesjonalnie ze sztuką teatru tańca i już od dziewięciu lat prezentuje swoje spektakle na wielu prestiżowych festiwalach artystycznych w Polsce i za granicą. Pracownia Teatru Tańca jako jedyny zespół artystyczny z województwa lubuskiego został wytypowany do powstającej Polskiej Kroniki Tańca, która jest inicjatywą Instytutu Muzyki i Tańca.

foto: Kacper Kubiak

Teatr Tańca EGO VU / ,,Niestrojenie”

Wykonawcy: Ewelina Tołyż Bartek Wilniewicz

Choreografia: Eliza Chołubowska

foto: Tomasz Tarnowski

Teatr Tańca EGO VU działa na pograniczu teatru i tańca. Oprócz tańca współczesnego, który jest najbliższy tancerzom, zespół poszukuje wiedzy w różnych technikach teatralnych i innych stylach tańca. Zespół jest aktywnym animatorem środowiska tanecznego i wizytówką taneczną całego województwa zachodniopolskiego i znany jest szerokiej publiczności w całym kraju. Członkowie zespołu ściśle współpracują z Teatrem Kana w Szczecinie i biorą udział w projektach w Ośrodku Działań Twórczych Schloss Brollin w Niemczech. Obecnie zespół gra w repertuarowych spektaklach Teatru Uckermärkische Bühnen w Schwedt w Niemczech.

piotrowska chitruszko piotrowska/ „kompozycja_trzecia rzeczywistość”

piotrowska chitruszko piotrowska „kompozycja_trzecia rzeczywistość” koncepcja, reżyseria, choreografia: Anna Piotrowska

kreacja i wykonanie: Joanna Chitruszko, Anna Piotrowska

 muzyka na żywo: Aleksandra Piotrowska

produkcja: Fundacja Rozwoju Tańca koprodukcja: Centrum Sztuki Tańca w Warszawie partnerzy: Dom Kultury Kadr / Mazowiecki Instytut Kultury / Fundacja Rozwo-ju Teatru ‘NOWA FALA’ / Fundacja Artystyczna PERFORM pokaz work in progress: Festiwal Kalejdoskop, 27 kwietnia 2018, Akademia Te-atralna im. A. Zelwerowicza Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku premiera: 24 września 2018, Centrum Sztuki Tańca w Warszawie Spektakl powstał w ramach współfinansowania przez m.st. Warszawa

Poszukiwania do spektaklu kompozycja_trzecia rzeczywistość obejmowały   temat ciała instalacji w stanach gęstości i zawieszeń, komponowanie wyobrażeń i przekładanie ich na zmieniające się sceniczne obrazy. Dla Anny Piotrowskiej intrygująca była postać Hansa  Bellmera, samotnika z oryginalną fantazją,  zafascynowanego surrealizmem. Hans Bellmer, urodzony w 1902 roku w Katowicach niemiecki malarz, rzeźbiarz i grafik, znany jest głównie z serii rzeźbiarskich instalacji Lalka – fascynujących lalkowych kompozycji, które stały się inspiracją dla nieoczywistych kobiecych postaci w spektaklu. Artysta tak mówił o swojej twórczości: Myślę, że różne sposoby ekspresji – postawa, ruch, gest, działanie, dźwięk, słowo, wyobraźnia, ustawienie przedmiotów – biorą się z tego samego mechanizmu, i że ich źródło ma podobną strukturę. Podstawowym rodzajem ekspresji, jeśli nie będzie komunikacja, to będzie refleks. Jakiej potrzebie, jakie-mu cielesnemu pragnieniu może on odpowiadać? (…). Dziwna hybryda powstaje z połączenia rzeczywistych i nierealnych elementów, rodzi się ona z przyzwoleń i zakazów obydwu tych elementów, z których jeden o tyle zyskuje na rzeczywistości, o ile drugi się jej zrzeka.

 foto: Maciej Zakrzewski

Pamela Bosak, Magdalena Skowron/  an_na

Choreografia: Pamela Bosak, Magdalena Skowron

Wykonanie: Pamela Bosak, Magdalena Skowron

 Muzyka: Murcof, Christian Loffler, Kelly Lee Owens, Chromatics

 Projekcje: Maria Łozińska

 Kostiumy: Pamela Bosak, Magdalena Skowron

W centrum stawiamy ciało, ciało połączone z umysłem i pamięcią. Ciało, które jest nośnikiem wspomnień, nabytych zachowań. Inspiracją do stworzenia spek-taklu stają się dla nas odruchy warunkowe i bezwarunkowe, przejmowanie zachowań innych ludzi za pomocą naśladownictwa, projekcji i lustra (odbić lustrzanych związanych z neuronami lustrzanymi). Badanie mechanizmów naśladowania odbywa się także w kontekście popkultury i grup społecznych, a także kodów kulturowych obecnych w naszej rzeczywistości. Zadajemy sobie pytanie czy jesteśmy w stanie dotrzeć do tego, co jest naszym własnym zacho-waniem bądź odruchem, czy też zawsze zatracamy siebie uczestnicząc w życiu społecznym. W strategii choreograficznej posługujemy się obserwacją zachowań ludzkich i naszych nawzajem, zastanawiając się jaką rolę odgrywa ruch w nas-zym życiu. Docieramy do miejsc i przestrzeni miejskich, do wydarzeń i zmian związanych z rozwojem i historią  i próbujemy odnaleźć w nich sfery pamięci ruchowej, cielesnej, dzięki której jesteśmy w stanie przypomnieć sobie sytuacje, odruchy, emocje związane z konkretną osobą i miejscem. Inspiracji nie traktuje-my dosłownie, są one punktem wyjścia do tworzenia materiału ruchowego, w którym badamy nasze przyzwyczajenia, zachowania, odruchy testując je również na sobie nawzajem. Pamela Bosak - Tancerka, pedagożka tańca. Absolwentka teatrologii na Uni-wersytecie Jagiellońskim, obecnie doktorantka na Wydziale Polonistyki UJ. Wy-rosła z kieleckiego środowiska tanecznego. Dyplomowana instruktorka tańca jazzowego, obecnie związana z Krakowskim Teatrem Tańca. Zajmuje się także krytyką i teorią teatru i teatru tańca. Regularnie publikuje recenzje i teksty kry-tyczne na portalach i w pismach teatralnych. Jest autorką spektaklu „an_na” w duecie z Magdaleną Skowron. Można ją zobaczyć w spektaklu "Mój smutek ma przyczyny po prostu chemiczne” Magdaleny Skowron, w spektaklach Eryka Makohona „Glamour”, „MY|WY", „Takarazuka Camp”, a także "The Entrance" Ay-rin Ersöz.

foto: Klaudyna Schubert 

Flávio Rodrigues – Portugalia/  Performance - Rúptil + Efigie

Flávio Rodrigues - urodził się w Vila Nova de Gaia. Obecnie mieszka w Porto. Wykształcenie taneczne zdobywał min: w Ginasiano (1996), Balleteatro Escola Profissional (2003), Dance Works Rotterdam (2005) i Núcleo de Experi-mentação Coreográfica (2008). Uczęszczał na kurs dyplomowy Intervenção Pú-blica e Criação de Obras Site-specific na Universidade Lusófona (2009), a także uczestniczył w kursie DJ w Escola Bimotor (2015). Przy wsparciu Fundação Calouste Gulbenkian brał udział w rezydencji choreograficznej Correios em Movimento / Dança em Trânsito, Rio de Janeiro. Od 2006 roku rozwija swoje projekty artystyczne, interdyscyplinarne i eksperymentalne, traktując je jako integralne części stopniowej autobiograficznej konstrukcji. Rysowanie, wykonywanie, tworzenie / manipulowanie przedmiotami, dźwiękiem, ruchem i rzeźbą to tylko niektóre z wykorzystywanych przez niego mediów. Współpracował jako wykonawca, muzyk lub projektant kostiumów przy projektach z różnymi artystami, takimi jak Né Barros, Isabel Barros, Joclécio Azevedo, Vítor Rua, Tânia Carvalho, Joana Castro, Bruno Senune, Elisa Worm, Mariana Amorim, Teresa Prima, Radar 360º i Cristina Planas Leitão. Był rezydentem Ballet Contemporâneo do Norte w latach 2009–2014. Był współkuratorem Festiwalu Corpo + Cidade, od 2014 r.

Od 2006 roku rozwija swoje projekty artystyczne, interdyscyplinarne i eksperymentalne, traktując je jako integralne części stopniowej autobiograficznej konstrukcji. Rysowanie, wykonywanie, tworzenie / manipulowanie przedmiotami, dźwiękiem, ruchem i rzeźbą to tylko niektóre z wykorzystywanych przez niego mediów.

Flávio Rodrigues: Myślę , że strach jest czymś, co jest, nawet podprogowo, obecny w kilku moich projektach. Być może dlatego, że bardzo dobrze pamiętam, że jako dziecko bałem się mojej seksualności, płci, gustów, pragnień i marzeń. Bałem się, że mnie skrzywdzą, więc dużo kłamałem, ukrywałem się i ukrywałem, a te kłamstwa naturalnie podsycały strach, który czasem stał się gigantem, uznanie strachu przed ubóstwem, bankructwem i starzeniem się. Oczywiście, dziś pojawiają się inne słowa kluczowe, niektóre obawy zostały przezwyciężone, inne nie, nowe pojawiły się, a niektóre mogły stać się siłą, która skłoniła mnie do pójścia naprzód, zyskania odwagi i odejścia.
Bardzo trudno jest sprawić, żebym płakał, czasem nawet się tego boję, przyznaję, był czas, kiedy myślałem, że zablokowałem kanały łez ... Moja matka mówi mi, że jako dziecko dużo płakałem , może po prostu skończyły mi się łzy. Nie płaczę dużo, nie. Czasami gubię się w melancholii.

Luan Machado – Brazylia/ Im not a Robot

Luan Machado urodzony w Kurytybie, w Brazylii. Pierwsze solo ,,RUSS” zaprezentował na Butoh at the University of Arts of Paraná. Uczył się w Butoh Public Classes w MAM (Modern Art Museum, Rio de Janeiro). W 2015 roku, w Nowym Jorku powstało drugie solo artysty pt: ,,Saint Maria”. Luan tworzy także video dance, jego filmy prezentowane były na festiwalach w Brazylii, we Włoszech, na Kubie. Współpracował min: z reżyserem Zé do Caixão. W 2020 roku wystąpił na festiwalu Butoh w Amsterdamie, wykonując solowy utwór „DEAD ZONE”. Luan poprowadzi warsztaty w ramach projektu i zaprezentuje swoje solo Im not a Robot

Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych