Łączna liczba wyświetleń

sobota, 4 lipca 2020


Mandala Performance  Festival 14 edycja    Wrocław   10.09-14.09.2020
Główną ideą kolejnej odsłony Mandala Performance Festival jest prezentacja sztuki tańca współczesnego i performance. Tematyka artystycznych propozycji obraca się wokół relacji międzyludzkich, codziennych doświadczeń, poszukiwania wolności i autentyczności we współczesnym świecie. Niektóre z festiwalowych propozycji zwracają uwagę na organiczność, dynamikę i nieprzewidywalność procesów społecznych i kulturowych. Proponowane spektakle stanowią pretekst do podjęcia dyskusji, w której krytycznej analizie poddane zostaną popularne aktywności kulturowe, zachowania nowe (będące pochodną ukształtowania się społeczeństwa informacyjnego i konsumpcyjnego), jak i te zakorzenione w reprodukowanej świadomie lub bezrefleksyjnie tradycji. Zaprosimy spektakle, których twórcy sięgają po wielorakie inspiracje chcąc prześwietlić interakcje międzyludzkie.  Różnorodny program  Mandala Performance Festival zapewni uczestnikom uzyskanie nowych zdolności i wiedzy (dzięki warsztatom, działaniom twórczym i możliwość i oglądania pokazów performance i spektakli tanecznych). W formule Mandali dominuje zainteresowanie procesem twórczym i jego związkiem z przemianami współczesności. Podejmuje się tu także temat przyszłości i rozwoju tańca i performansu w relacji z innymi dziedzinami sztuki.    Program performatywny i taneczny festiwalu jest otwarty dla wszystkich osób biorących udział w projekcie, jak i publiczności, która dopiero chce zacząć poznawać taniec. Program nie stawia ograniczeń wiekowych, choć raczej jest skierowany dla dojrzalszych widzów (młodzież, uczniowie, studenci, pracujący i seniorzy), nie stawia barier językowych, jest atrakcyjny dla turystów. Artyści którzy zaprezentują się podczas  wydarzenia to min: Luan Machado, Anna Piotrowska, Joanna Chitruszko, Aleksandra Piotrowska, Ivan Strelkin, Sebastian Abarbanell, Marta Wołowiec,Wojciech Kiwer, Flávio Rodrigues, Magda Skowron, Pamela Bosak, Teatr Tańca EGO VU, Pracownia Rozwoju Tańca, Niezależna Manufaktura Taneczna, HOTELOKO MOVEMENT MAKERS, Volodymyr ryga, Anna Królica
Kuratorem i pomysłodawcą  festiwalu jest od 2005 roku Adam Kamiński.







Warsztaty taneczne w ramach projektu Kreatywne Wibracje
13.09 – 14.09.2020

Aurora Lubos - Tancerka i performerka. Od 1997 związana z gdańską sceną tańca, współpracowała między innymi z Gdańskim Teatrem Tańca i Teatrem Dada von Bzdülow. Od 2000 roku aktorka angielskiego teatru Vincent Dance Theatre. Autorka kilku autorskich realizacji solowych: „Zanzibar”, „Niedokończone”, „Nóż, koń i schody”, „AKTY”, „Nie wolno”,”4 kąty”, „Akt na dwie – ostatki”, a także instalacji i krótkich animacji. Współpracowała m. in. z Avim Kaiserem, Charlotte Vincent, Liz Aggiss, Wendy Houston, Jackiem Staniszewskim , Jerzym Mazzollem, Honoratą Martin, Bronkiem Dużym, Leszkiem Bzdylem, Tatianą Baganową. Mieszka i pracuje we wsi pod Skarszewami oraz Brighton w Wielkiej Brytanii.

foto: Kuba Dziurdziewicz














Eliza Hołubowska - Zawodowa tancerka, instruktorka tańca współczesnego, szefowa Teatru Tańca EGO VU w Gryfinie. Pracuje także jako choreografka, aktorka i tancerka Teatru Uckermärkische Bühnen w Schwedt (od 2010 r.) Jest choreografką projektów międzynarodowych w Ośrodku Działań Twórczych Schloss Broellin w Niemczech (od 2009 r.) i współpracuje ze szczecińskim Teatrem Kana.Twórca koncepcyjny Festiwalu KINESFERA organizowanego przez Operę na Zamku w Szczecinie w latach 2005-2006 oraz Festiwalu Małych Form Ruchowych JESIENNA SCENA TAŃCA odbywającego się w Gryfinie od roku 2009.
foto: Bogusz Borkowski







Luan Machado - urodzony w Kurytybie, w Brazylii. Pierwsze solo ,,RUSS” zaprezentował na Butoh at the University of Arts of Paraná. Uczył się w Butoh Public Classes w MAM (Modern Art Museum, Rio de Janeiro). W 2015 roku, w Nowym Jorku powstało drugie solo artysty pt: ,,Saint Maria”. Luan tworzy także video dance, jego filmy prezentowane były na festiwalach w Brazylii, we Włoszech, na Kubie. Współpracował min: z reżyserem Zé do Caixão. W 2020 roku wystąpi na festiwalu Butoh w Amsterdamie, wykonując solowy utwór „DEAD ZONE”, na Mandala Performance Festival zaprezentuje solo ,,Im not a Robot”.





Maciej Sado - choreograf, performer tancerz. W 2016 ukończył amsterdamską szkołę choreografii SNDO (School for New Dance Development). Jest też absolwentem Uniwersytetu Medycznego we Wrocławiu na kierunku lekarskim. Jako osoba queer w swoich pracach skupia się na kwestionowaniu normatywności wszelkiego typu, pomiędzy, znajdujące się w spektrum raczej niż na ekstremach, wymykające się analizując społeczno-polityczne wyobrażenia o ciele i ruchu. Lubi przestrzenie niesamowitości, spekulatywnego realizmu i psów. Lubi ciałem projektować rozszerzoną jednoznacznej interpretacji. Wrażliwością blisko mu do duchów, minimalizmu, wspieranie innych artystów. Ważny i potrzebny w  aktywności artystycznej rzeczywistość, nawigując i gubiąc się w tak wykreowanych równoległych światach. Dużą częścią jego praktyki jest angażowanie się w procesy kreatywne i Macieja jest  samodzielnie wypracowany koncept dynamicznej dramaturgii. Twórca występuje również w spektaklach innych artystów takich jak m.in.: Ola Maciejewska, Florentina Holzinger&Vincent Riebeek, Sebastian Matthias, Tino Sehgal, Colin Self, Peaches, Fernando Belfiore, Laima Jaunzema. Jego ostatnie prace były pokazywane w wielu teatrach i na licznych  festiwalach europejskich. Od 2019 roku jest członkiem kolektywu artystycznego KuLe w Berlinie. W 2016 był stypendystą programu DanceWeb podczas wiedeńskiego festiwalu ImPulsTanz.






Zapisy: atutysztuki@gmail.com
Miejsce zajęć: Centrum Na Przedmieściu ul. Prądzyńskiego 39A Wrocław
Udział w zajęciach jest bezpłatny
Program Fundacji Ludzka Sprawa
Koordynacja: Anna Morawiecka, Adam Kamiński
„Dofinansowano ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego”
Dofinansowano ze środków Fundacji KGHM Polska Miedż





Artyści zaproszeni do 14 edycji Mandala Performance Festival Wrocław 10.09-14.09 2020


Ivan Strelkin – Rosja/ Dance bitch dance
Ivan Strelkin –  ukończył studia aktorskie i reżyserskie w teatrze dramatycznym w Petersburgu, przez 6 lat pracował jako reżyser w różnych teatrach w Rosji i w Estonii, a w 2016r. rozpoczął studia magisterskie na kierunku Choreografia w Folkwang University of the Arts w Essen. Brał udział w projektach w Niemczech, Włoszech i Luksemburgu jako tancerz i choreograf.
foto: Paweł Wyszomirski




Michał Adam Góral / HIPPOCAMPUS
Koncepcja, choreografia i taniec: Michał Adam Góral

Hipokamp jest także częścią układu limbicznego, który odpowiedzialny jest głównie za pamięć i wiąże się z funkcjami odczuwania i reagowania. Zostało naukowo udowodnione, że zanikanie i pomniejszanie tej struktury wiąże się z popadaniem w schizofrenię przez dorosłych oraz rozwijaniem się choroby Alzheimera. 
Rozszczepienie myślenia, sprzeczność w działaniu, sprzeczność w mówieniu, zobojętnienie emocjonalne, problemy ze współodczuwaniem oraz pamięcią, nadmierna aktywność, potrzeba ciągłego poruszania się, narastające pobudzenie. Solo jest osobistą próbą podjęcia badania nad fizycznością stanów i zwróceniem uwagi na problem często nierozumianej, skrytej i powiększającej się grupy 50 mln ludzi na całym świecie.

Michał Adam Góral - Tancerz, performer,  choreograf, nauczyciel. Absolwent prestiżowej uczelni Codarts Rotterdam University for the Arts w Holandii. Od 2016 roku tancerz teatru Compagnie THOR w Brukseli w produkcjach „Anima Ardens” i „WaW – We are Woman”. Współpracował z Het Internationaal Danstheater w Amsterdamie, Derida Dance Company w Bułgarii oraz Korzo Theater w Hadze. Tańczył w spektaklach takich choreografów jak : Bill T. Jones (USA), Jiří Kylián (Holandia), Martha Graham (USA), Giulia Mureddu (Włochy),  Thom Stuart (Holandia), Ederson Rodriguez Xavier (Brazylia), Thierry Smiths ( Belgia) Pracował przy realizacji instalacji Body Building, designera mody i architekta Henrika Vibskova z Danii. W Polsce, Michał bierze udział w różnych przedsięwzięciach artystycznych i komercyjnych. Współpracował z Teatrem Tańca Test, Teatrem Tańca Caro, Warszawską Operą Kameralną, Teatrem Tańca Zawirowania, Teatrem Komedia, B’cause Dance Company. Jako choreograf stworzył materiał ruchowy do gry wydanej przez Sony na platformę Playstation4  „Bound” nagrodzoną m.in. Paszportem Polityki.
foto: Tomasz Ginter








Niezależna Manufaktura Taneczna
Mayn Shtetele / pieśni z getta
reżyseria i choreografia: Ewa Staroń
przygotowanie piosenek: Arnika Dobras
muzyka: Katarzyna Falana, Elżbieta Sokołowska
obsada: Agnieszka Chroma, Katarzyna Lewińska, Julia Stalmach, Joanna Potkowska, Ewa Staroń, Sonia Śpiewak - Meres


MAYN SHTETELE / pieśni z getta Bohaterkami spektaklu są żydowskie kobiety. Jest środek wojny. Przyglądamy się codzienności w ciasnych murach jednego z gett, tuż przed jego likwidacją. Kobiety snują przeróżne opowieści o dotychczasowym życiu utrwalonym we wspomnieniach, a także o problemach dnia codziennego, marzeniach, planach. W spektaklu żydowski humor przeplata się ze scenami dramatycznymi. Bohaterkom poza śmiechem i poczuciem wspólnoty towarzyszą cierpienie, strach i niepewność jutra. Kobiety starają się za wszelką cenę nie utracić siły, ducha walki, nadziei. Pieśni towarzyszą trudnym czasom, niosą otuchę. Są częścią naszego wspólnego dziedzictwa. Piękne melodie i mądre słowa długo zostają w pamięci widzów. Z wielką przyjemnością zapraszamy do zanurzenia się w ich uniwersalny przekaz. ,,Mayn Shtetele / pieśni z getta jest doskonałym przykładem tego, jak można zrobić przedstawienie, mając naprawdę minimalne środki finansowe i techniczne. Wystarczy wprawnie posługiwać się narzędziami, które szczodrze oferuje sztuka teatralna. Trochę wprawy, pomysłu i kolumna będąca częścią architektury scenicznej za pomocą strużki światła zamienia się w latarnię, a całe miejsce nagle staje się opuszczonym przystankiem, na którym samotna kobieta śpiewa: „Biedni też chcą żyć / Kochać śpiewać śnić / Nie wybiera biedak / Nieba które jest z nim”.
foto: Arkadiusz Kniga Leosz







Marta Wołowiec, Marcin Janus/HOLD ON
Koncepcja: Marta Wołowiec
Taniec i choreografia: Marta Wołowiec
Muzyka: Marcin Janus
Inspiracją do stworzenia spektaklu była wystawa fotograficzna „I know not these my hands” autorstwa Cooper and Gorfer, których głównymi bohaterkami są kobiety, ich dłonie, oczy, skóra i ubranie, mówiące o ich tożsamości i doświadczeniach. Gdzie jest moje miejsce w sztuce? Czym chcę się z Wami podzielić? W którym miejscu moja wrażliwość dotyka Twojej wrażliwości? I dlaczego tylko energia pozwala nam się do siebie zbliżyć?
Postawienie tych pytań w nieco szerszym kontekście przez prowokacyjny obraz stworzenia kobiety, nawiązujący do fresku Michała Anioła, zwraca uwagę na zasadnicze różnice wynikające z ogólnego postrzegania płci, przypisywania im danych cech i powinności ukształtowanych przez tkanki społeczne, które mogą tworzyć zdeformowany obraz świata. Spektakl transformuje różne rodzaje kobiecej energii, od subtelności, renesansowego piękna i siły, po brutalność i szczerość, budując intymność każdego spotkania z widzem. Zaprzecza stereotypom poprzez podjęcie tematu związanego z kreacją i aktem twórczym w kontekście tańca współczesnego, w którego historii kobiety odegrały znaczącą rolę. Kolejne elementy performansu przekształcają przekonania o sposobie radzenia sobie z trudem i umiejętnościach rozwiązywania problemów przez wzięcie spraw w swoje ręce.
Marta Wołowiec – tancerka, nauczycielka tańca, menedżerka kultury. Kierowniczka Krakowskiego Centrum Choreograficznego, współzałożycielka Grupy Wokół Centrum.
Marcin Janus – pochodzi z Krakowa, jest artystą  dźwiękowym, multimedialnym, twórcą muzyki elektronicznej i elektroakustycznej.
foto: Beatrycze Bem



Koncepcja i choreografia: Magdalena Przybysz
Reżyseria: Agata Życzkowska
Dramaturgia: Magdalena Przybysz /Agata Życzkowska
Wykonanie: Magdalena Przybysz / Mirosław Woźniak / Agata Życzkowska
Kostiumy i zdjęcia: Anna Ciupryk
Produkcja: Fundacja Rozwoju Teatru ‘NOWA FALA’
Spektakl powstał dzięki współfinansowaniu m.st. Warszawa

Kolektyw HOTELOKO movement makers wyłonił się w 2016 z powstałego w 2011 r. Teatru HOTELOKO, którego założycielką jest aktorka, reżyserka i producentka Agata Życzkowska. Od tego momentu artystka tworzy go wraz z choreografką Magdaleną Przybysz poruszając się głównie w obszarze nowej choreografii i eksperymentu tanecznego. Wspólnie realizują one projekty artystyczne.  
foto: Karolina Jóżwiak




Reżyseria i choreografia: Marek Zadłużny oraz zespół
Obsada: Magdalena Bębenek, Agata Smolich, Kalina Grupa, Natalia Hass, Agata Dąbrowna, Marek Zadłużny, Radosław Bajon, Gabriel Zaborniak
Księga Przysłów mówi: Radość serca wychodzi na zdrowie, duch przygnębiony wysusza kości. Jesteśmy zanurzeni w zachodniej kulturze dążenia do szczęścia. Cokolwiek ono może obecnie znaczyć. Spektakl Happiness|Happiless nie jest jednak filozoficznym esejem, w którym poszukujemy odpowiedzi na pytanie: czym jest szczęście i jak je odnaleźć? Stawiamy tezę, że szczęścia nie ma. Pod hasłem „szczęścia nie ma” kryje się także cykl prac performatywnych  autorstwa Remigiusza Bordy, które stały się dla twórców podłożem inspiracyjnym do rozważań o uniwersalnej naturze człowieka. To pozornie proste stwierdzenie wskazuje na błahość naszej codziennej pogoni za czymś nieokreślonym, wobec wielu zmiennych, na które nie mamy żadnego wpływu. Te refleksje zaprowadziły nas zaskakująco, do rozważań o odchodzeniu, a jeszcze dalej – do myśli o końcu. Bo ostatecznie liście usychają podobnie jak kości.

Pracownia Teatru Tańca - estetyka Pracowni Teatru Tańca zderza w sobie nurty minimalizmu i ruchu organicznego, charakterystyczne dla teatru fizycznego oraz wybranych technik tańca współczesnego. Jednocześnie bazuje na fundamencie improwizacji strukturalnej, co stanowi o autorskim, dynamicznym i mocnym stylu choreografii kreowanych przez zespół. Spektakle są zawsze wynikiem twórczej, kolektywnej współpracy i łączą różne języki komunikacji przez sztukę. Zespół repertuarowy liczy obecnie osiem osób związanych profesjonalnie ze sztuką teatru tańca i już od dziewięciu lat prezentuje swoje spektakle na wielu prestiżowych festiwalach artystycznych w Polsce i za granicą. Pracownia Teatru Tańca jako jedyny zespół artystyczny z województwa lubuskiego został wytypowany do powstającej Polskiej Kroniki Tańca, która jest inicjatywą Instytutu Muzyki i Tańca.
foto: Kacper Kubiak



Teatr Tańca EGO VU / ,,Niestrojenie”
Wykonawcy: Ewelina Tołyż Bartek Wilniewicz
Choreografia: Eliza Chołubowska
foto: Tomasz Tarnowski
Teatr Tańca EGO VU działa na pograniczu teatru i tańca. Oprócz tańca współczesnego, który jest najbliższy tancerzom, zespół poszukuje wiedzy w różnych technikach teatralnych i innych stylach tańca. Zespół jest aktywnym animatorem środowiska tanecznego i wizytówką taneczną całego województwa zachodniopolskiego i znany jest szerokiej publiczności w całym kraju. Członkowie zespołu ściśle współpracują z Teatrem Kana w Szczecinie i biorą udział w projektach w Ośrodku Działań Twórczych Schloss Brollin w Niemczech. Obecnie zespół gra w repertuarowych spektaklach Teatru Uckermärkische Bühnen w Schwedt w Niemczech.



piotrowska chitruszko piotrowska/ „kompozycja_trzecia rzeczywistość”
piotrowska chitruszko piotrowska „kompozycja_trzecia rzeczywistość” koncepcja, reżyseria, choreografia: Anna Piotrowska
kreacja i wykonanie: Joanna Chitruszko, Anna Piotrowska
 muzyka na żywo: Aleksandra Piotrowska
produkcja: Fundacja Rozwoju Tańca koprodukcja: Centrum Sztuki Tańca w Warszawie partnerzy: Dom Kultury Kadr / Mazowiecki Instytut Kultury / Fundacja Rozwo-ju Teatru ‘NOWA FALA’ / Fundacja Artystyczna PERFORM pokaz work in progress: Festiwal Kalejdoskop, 27 kwietnia 2018, Akademia Te-atralna im. A. Zelwerowicza Wydział Sztuki Lalkarskiej w Białymstoku premiera: 24 września 2018, Centrum Sztuki Tańca w Warszawie Spektakl powstał w ramach współfinansowania przez m.st. Warszawa

Poszukiwania do spektaklu kompozycja_trzecia rzeczywistość obejmowały   temat ciała instalacji w stanach gęstości i zawieszeń, komponowanie wyobrażeń i przekładanie ich na zmieniające się sceniczne obrazy. Dla Anny Piotrowskiej intrygująca była postać Hansa  Bellmera, samotnika z oryginalną fantazją,  zafascynowanego surrealizmem. Hans Bellmer, urodzony w 1902 roku w Katowicach niemiecki malarz, rzeźbiarz i grafik, znany jest głównie z serii rzeźbiarskich instalacji Lalka – fascynujących lalkowych kompozycji, które stały się inspiracją dla nieoczywistych kobiecych postaci w spektaklu. Artysta tak mówił o swojej twórczości: Myślę, że różne sposoby ekspresji – postawa, ruch, gest, działanie, dźwięk, słowo, wyobraźnia, ustawienie przedmiotów – biorą się z tego samego mechanizmu, i że ich źródło ma podobną strukturę. Podstawowym rodzajem ekspresji, jeśli nie będzie komunikacja, to będzie refleks. Jakiej potrzebie, jakie-mu cielesnemu pragnieniu może on odpowiadać? (…). Dziwna hybryda powstaje z połączenia rzeczywistych i nierealnych elementów, rodzi się ona z przyzwoleń i zakazów obydwu tych elementów, z których jeden o tyle zyskuje na rzeczywistości, o ile drugi się jej zrzeka.
 foto: Maciej Zakrzewski



Pamela Bosak, Magdalena Skowron/  an_na
Choreografia: Pamela Bosak, Magdalena Skowron
Wykonanie: Pamela Bosak, Magdalena Skowron
 Muzyka: Murcof, Christian Loffler, Kelly Lee Owens, Chromatics
 Projekcje: Maria Łozińska
 Kostiumy: Pamela Bosak, Magdalena Skowron
W centrum stawiamy ciało, ciało połączone z umysłem i pamięcią. Ciało, które jest nośnikiem wspomnień, nabytych zachowań. Inspiracją do stworzenia spek-taklu stają się dla nas odruchy warunkowe i bezwarunkowe, przejmowanie zachowań innych ludzi za pomocą naśladownictwa, projekcji i lustra (odbić lustrzanych związanych z neuronami lustrzanymi). Badanie mechanizmów naśladowania odbywa się także w kontekście popkultury i grup społecznych, a także kodów kulturowych obecnych w naszej rzeczywistości. Zadajemy sobie pytanie czy jesteśmy w stanie dotrzeć do tego, co jest naszym własnym zacho-waniem bądź odruchem, czy też zawsze zatracamy siebie uczestnicząc w życiu społecznym. W strategii choreograficznej posługujemy się obserwacją zachowań ludzkich i naszych nawzajem, zastanawiając się jaką rolę odgrywa ruch w nas-zym życiu. Docieramy do miejsc i przestrzeni miejskich, do wydarzeń i zmian związanych z rozwojem i historią  i próbujemy odnaleźć w nich sfery pamięci ruchowej, cielesnej, dzięki której jesteśmy w stanie przypomnieć sobie sytuacje, odruchy, emocje związane z konkretną osobą i miejscem. Inspiracji nie traktuje-my dosłownie, są one punktem wyjścia do tworzenia materiału ruchowego, w którym badamy nasze przyzwyczajenia, zachowania, odruchy testując je również na sobie nawzajem. Pamela Bosak - Tancerka, pedagożka tańca. Absolwentka teatrologii na Uni-wersytecie Jagiellońskim, obecnie doktorantka na Wydziale Polonistyki UJ. Wy-rosła z kieleckiego środowiska tanecznego. Dyplomowana instruktorka tańca jazzowego, obecnie związana z Krakowskim Teatrem Tańca. Zajmuje się także krytyką i teorią teatru i teatru tańca. Regularnie publikuje recenzje i teksty kry-tyczne na portalach i w pismach teatralnych. Jest autorką spektaklu „an_na” w duecie z Magdaleną Skowron. Można ją zobaczyć w spektaklu "Mój smutek ma przyczyny po prostu chemiczne” Magdaleny Skowron, w spektaklach Eryka Makohona „Glamour”, „MY|WY", „Takarazuka Camp”, a także "The Entrance" Ay-rin Ersöz.
foto: Klaudyna Schubert 





Flávio Rodrigues – Portugalia/  Performance - Rúptil + Efigie

Flávio Rodrigues - urodził się w Vila Nova de Gaia. Obecnie mieszka w Porto. Wykształcenie taneczne zdobywał min: w Ginasiano (1996), Balleteatro Escola Profissional (2003), Dance Works Rotterdam (2005) i Núcleo de Experi-mentação Coreográfica (2008). Uczęszczał na kurs dyplomowy Intervenção Pú-blica e Criação de Obras Site-specific na Universidade Lusófona (2009), a także uczestniczył w kursie DJ w Escola Bimotor (2015). Przy wsparciu Fundação Calouste Gulbenkian brał udział w rezydencji choreograficznej Correios em Movimento / Dança em Trânsito, Rio de Janeiro. Od 2006 roku rozwija swoje projekty artystyczne, interdyscyplinarne i eksperymentalne, traktując je jako integralne części stopniowej autobiograficznej konstrukcji. Rysowanie, wykonywanie, tworzenie / manipulowanie przedmiotami, dźwiękiem, ruchem i rzeźbą to tylko niektóre z wykorzystywanych przez niego mediów. Współpracował jako wykonawca, muzyk lub projektant kostiumów przy projektach z różnymi artystami, takimi jak Né Barros, Isabel Barros, Joclécio Azevedo, Vítor Rua, Tânia Carvalho, Joana Castro, Bruno Senune, Elisa Worm, Mariana Amorim, Teresa Prima, Radar 360º i Cristina Planas Leitão. Był rezydentem Ballet Contemporâneo do Norte w latach 2009–2014. Był współkuratorem Festiwalu Corpo + Cidade, od 2014 r.

Od 2006 roku rozwija swoje projekty artystyczne, interdyscyplinarne i eksperymentalne, traktując je jako integralne części stopniowej autobiograficznej konstrukcji. Rysowanie, wykonywanie, tworzenie / manipulowanie przedmiotami, dźwiękiem, ruchem i rzeźbą to tylko niektóre z wykorzystywanych przez niego mediów.
Flávio Rodrigues: Myślę , że strach jest czymś, co jest, nawet podprogowo, obecny w kilku moich projektach. Być może dlatego, że bardzo dobrze pamiętam, że jako dziecko bałem się mojej seksualności, płci, gustów, pragnień i marzeń. Bałem się, że mnie skrzywdzą, więc dużo kłamałem, ukrywałem się i ukrywałem, a te kłamstwa naturalnie podsycały strach, który czasem stał się gigantem, uznanie strachu przed ubóstwem, bankructwem i starzeniem się. Oczywiście, dziś pojawiają się inne słowa kluczowe, niektóre obawy zostały przezwyciężone, inne nie, nowe pojawiły się, a niektóre mogły stać się siłą, która skłoniła mnie do pójścia naprzód, zyskania odwagi i odejścia.
Bardzo trudno jest sprawić, żebym płakał, czasem nawet się tego boję, przyznaję, był czas, kiedy myślałem, że zablokowałem kanały łez ... Moja matka mówi mi, że jako dziecko dużo płakałem , może po prostu skończyły mi się łzy. Nie płaczę dużo, nie. Czasami gubię się w melancholii.




Luan Machado urodzony w Kurytybie, w Brazylii. Pierwsze solo ,,RUSS” zaprezentował na Butoh at the University of Arts of Paraná. Uczył się w Butoh Public Classes w MAM (Modern Art Museum, Rio de Janeiro). W 2015 roku, w Nowym Jorku powstało drugie solo artysty pt: ,,Saint Maria”. Luan tworzy także video dance, jego filmy prezentowane były na festiwalach w Brazylii, we Włoszech, na Kubie. Współpracował min: z reżyserem Zé do Caixão. W 2020 roku wystąpił na festiwalu Butoh w Amsterdamie, wykonując solowy utwór „DEAD ZONE”. Luan poprowadzi warsztaty w ramach projektu i zaprezentuje swoje solo Im not a Robot

Spektakl wyłącznie dla widzów dorosłych


Mandala Performance Festival
jest cyklicznym, międzynarodowym festiwalem sztuki performance i tańca współczesnego, odbywającym się we Wrocławiu od 2005 roku z inicjatywy Towarzystwa Kultury Czynnej i Galerii Miejskiej we Wrocławiu. W ciągu 13 edycji Festiwalu w wydarzeniu uczestniczyło ponad 100  artystów z 20 krajów: Wielkiej Brytanii, Niemiec, Japonii, Holandii, Polski, Francji, Białorusi, USA, Portugalii, Szwecji, Kanady, Włoch, Szwajcarii, Brazylii, Meksyku.  Ideą imprezy jest prezentacja trendów panujących w sztuce performance, rozszerzenie przestrzeni artystycznych poszukiwań, promocja formuły zdarzeń performatywnych, które ułatwiają bezpośredni kontakt z widzem, stwarzają forum dla różnorodnych kreacji z dopuszczeniem technik wykorzystujących ruch, przestrzeń i dźwięk. Festiwal ma charakter interdyscyplinarny, jego tytuł nawiązuje do symboliki mandali jako odbicia chwili obecnej. Jest miejscem prezentacji różnych interesujących tendencji artystycznych, wymiany doświadczeń i konfrontacji postaw twórczych. Performance otwiera się na inne rodzaje sztuki, pozwala im wejść na swoje terytorium, by wspólnie stworzyć nową rzeczywistość. Często łączy poezję, taniec i nowe media. Ciągle ewoluuje i otwiera nowe pokłady percepcji, stwarza możliwości bezpośredniej komunikacji i konfrontacji. Cechy charakterystyczne sztuki performance to: nieokreśloność, wielość środków i otwartość formy. Sztuka performance znosi powtarzalność teatru i sztuk plastycznych, często wykazuje zdolność bycia sztuką, poprzez którą można trafić do ludzi niezwiązanych z kulturą, wręcz z niej wykluczonych. Służy tworzeniu i prowadzeniu wszelkich projektów społecznych. To żywa forma sztuki, jest wyrażeniem swojej postawy wobec świata, przestrzenią ekspresji, w której artysta komunikuje się z innymi. Artysta - performer ciągle poszukuje nowych możliwości przekazu, wykorzystuje środki choreograficzne, narrację. Dostrzega naszą pierwotną chęć komunikacji, zarówno ze sobą jak i z otaczającym nas światem, nie trzeba czekać długo na inspirację wystarczy dokładnie przyjrzeć się rzeczywistości. Każdy dźwięk i ruch, obraz i słowo, współpracują ze sobą, by w ten sposób powstał nowy rodzaj sztuki. W swoich działaniach performerzy werbalizują stany emocjonalne i osobiste wizje. Trudno wymienić, w krótkim komentarzu, wszystkie źródła inspiracji twórców sztuki akcji, to zarówno malarstwo gestu Jacksona Pollocka, sztuka konceptualna, jak i nowatorski taniec Anny Halprin, Simone Forti, Yvonne Rainer.

Mandala Performance Festival is an annual international festival of performance art, and contemporary dance taking place in Wrocław since 2005 on the initiative of Towarzystwo Kultury Czynnej (Active Culture Society) and Galeria Miejska (The City Gallery) in Wroclaw. Over a hundred artists from twenty countries: Great Britain, Germany, Japan, the Netherlands, Poland, France, Belarus, the USA, Portugal, Sweden and Canada, Italy, Switzerland, Brazil, Mexico, have taken part in thirteenth editions of the Festival. The idea of the Festival is to introduce trends present in performance art, to extend the space of artistic search, to promote a formula of performing events which make a direct contact with the audience easy and build up a forum for various acts of creation applying the techniques based on movement, space and sound. The Festival has an interdisciplinary character, and its title refers to the symbolics of mandala as a reflection of a present moment. It is a place of presenting varied interesting artistic tendencies, of exchanging experiences and of confronting artistic attitudes. Performance opens itself to other kinds of art, it allows them to enter its territory to co-create a new reality. It often combines poetry, dance and new media. It still evolves and opens new layers of perception, it makes direct communication and confrontation possible. The characteristic features of performance art are: vagueness, multitude of applied means and form openness. The art of performance erases repetitiveness of theatre and fine arts, it often shows the ability of being art which enables aiming the people who are not related to culture or even the people excluded from it. It serves to create and lead any social projects. It is a live form of art, it articulates one’s attitude towards the world, it is the space of expression where an artist communicates with others. Performance artists still search for new possibilities of sending a message, they benefit from choreography, narration. They notice our primary will to communicate, both with each other and the world surrounding us. There is no need to wait long for an inspiration to come - a thorough look at the reality is often enough. Each sound and movement, image and word, co-operate with each other to create a new kind of art. Performers verbalise emotional states and personal visions in their actions. In a short comment, it is hard to enumerate all sources of inspiration for authors of action art; it is both Jackson Pollock’s action painting, conceptual art, and Anna Halprin, Simone Forti, Yvonne Rainer’s innovative dance.

 

 

Mandala  Performance Festival 2005  I EDYCJA I EDITION

Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

Małgorzata Kazimierczak, Dada von Bzdülöw, Grupa Trupa – Pa, Ojin Tsutomu Yoshida, Andrzej Dudek – Dürer,  Piotr Węgrzyński,  Mirosław Rajkowski

 

Mandala Performance Festival 2006 II EDYCJA II EDITION

Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

Sergey Zhdanovich,  Bergamot,  Joan Laage,  Tomasz Chołoniewski,  Wojciech Skowronek,  Michał Bujnicki,  Piotr Jahołkowski , Krzysztof Leon Dziemaszkiewicz,  Yola Wesołowska,  Dariusz Orwat Jerzy Starzyński, Artur Grabowski, Dominik Złotkowski , Piotr Łyszkiewicz,  Andrzej Dudek – Dürer Miho Iwata,  Joanna Potkowska,  Stan Michalak,  Łukasz Giza,  Sylvie Pothier , Teatr Tańca Arka,  Teatr Patrz Mi Na Usta,  Alicja Pietrucka,  Jurek Kozieras

 

Mandala Performance Festival 2007 III  EDYCJA III EDITION

Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

Ewelina Niewiadowska, Artur Borkowski,  Minako Seki,  Slava Inozemcev,  Olga Kugacz, Wojciech Skowronek, Anna Biernacka,  Bergamot,  Su-En , Sylwia Hanff,  Krzysztof Leon Dziemaszkiewicz, Angelika Fojtuch , Johannes Deimling , Wojciech Skowronek Maud Quaedvlieg,  Wessel Keizer Agnieszka Młotkowska,  Ziemia Planeta Ludzi,  Izabela Walkowiak,  Ewa Staroń , Joanna Potkowska Yola Wesołowska Stan Michalak Ylonka Jaspers, Ylona Jaspers ,Corrie Koch, Olga van Dongen, Corry Mol, Bożena Eltermann, Jacek Zachodny, Alain Gaudebert,  Zalibarek,  Zuzanna Sakowska

 

Mandala Performance Festival 2008  IV EDYCJA IV EDITION

Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

Jonathan Skinner,  Konrad Juściński,  Sylwia Hanff , Tomasz Bazan,  Ryuzo Fukuhara,  Dominika Knapik,  Eveline van Dalen,  Kirsten Offringa,  Anna Skubisz,  Anna Biernacka,  Dominik Złotkowski Kinga Maciejewska,  Iza Młynarz,  Ewa Staroń, Yola Wesołowska, Joanna Potkowska, Sharon Feder

 

Mandala Performance Festival 2009  V EDYCJA V EDITION

Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

 Barbara Bujakowska, Anita Wach,  Harakiri Farmers, Hajime Fujita,  Sławek Bendrat Dominik Krawiecki , Yoshiko Kinoshita,  Sylwia Hanff,  Niezależna Manufaktura Taneczna, Arkadi Zaides Angelika Fojtuch,  Janusz Orlik, Johannes Deimling

 

 

Mandala  Performance Festival  2010 VI EDYCJA VI EDITION

Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

Delgado Fuchs, Sławek Bendrat, Ryuzo Fukuhara, Martina Stirn, Kenneth Flak

 

Mandala Performance Festival 2011 VII EDYCJA VII EDITION

Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

Maria Dolores Silvestro, Konrad Szymański, Dominika Knapik, Marta Ziółek, Andrius Mulokas, Lisa Vereertbrugghen, Olivia Reschofsky, Kacper Lipiński, Katarzyna Źejmo, Dobrochna Krówka  

 

Mandala  Performance Festival 2012 VIII Edycja  VIII EDITION

 Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

Sylwia Hanff, Pink Mama Theatre, Weronika Pelczynska, Klaus Janek, Anna Piotrowska,  Desiderio Däxuni, Sopocki Teatr Tańca, CollettivO CineticO, Wydział Teatru Tańca w Bytomiu Akademii Sztuk Teatralnych

 

  Mandala  Performance Festival   2013 IX Edycja  IX EDITION 

Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

Simon Tanguy, Marzena Krzemińska, Pink Mama Theatre, Fernando Belfiore, Magdalena Tuka, Anita Wach, Myles Stawman, Aleksandra Bożek-Muszyńska, Anna Piotrowska, Jakub Gontarski

 

 

Mandala  Performance Festival  2014 X Edycja  -  X EDITION

Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

Agata Siniarska, Aurora Lubos, Magda Tuka, Anita Wach, Pink Mama Theatre, Wrocławski Teatr Pantomimy, Agata Maszkiewicz, Clara Saito, Nicolas Roses, Tomasz Pomersbach,  Maciej Prusak, Piotr Łukaszczyk, Patrycja Hefczyńska, Juan Pablo Camara, Maciej Sado

 

 

 

Mandala  Performance Festival  2017 XI Edycja  -  XI EDITION

Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

Edyta Kozak, Szymon Dobosik, Alexey Torgunakov, Yola Wesołowska, Ewa Staroń, Joanna Potkowska, Marta Ziobro, Stan Michalak, Iza Młynarz, Teatr HOTELOKO, Wojciech Grudziński, Joanna Chułek, Victoria Herczek, Oskar Mafa, Agnieszka Bednarz, Agata Meyer Luters

 

 

 

 

Mandala  Performance Festival  2018 XII Edycja  -  XII EDITION

Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

Maria Mavridou, Małgorzata Haduch, Yola Wesołowska, Ewa Staroń, Dominika Wiak, Jakub Lewandowski, Alexey Torgunakov, Jarosław Mysona, Hygin Delimat

 

 

 Mandala  Performance Festival 2019  XIII Edycja  XIII EDITION

Artyści, którzy brali udział w wydarzeniu:

Artists who took part in the event:

Pink Mama Theatre, Anna Piotrowska, Kacper Lipiński, Wojciech Marek Kozak, Katarzyna Myrda, Wiktoria Reszka, Alexey Torgunakov, Pracownia Teatru Tańca

foto: Janusz Matuszewski